ضرورت انجام فوری پژوهش های اپیدمیولوژیک ارزان قیمت و کوتاه مدت در ایران در مورد نقش واکسن BCG در پیشگیری و کنترل COVID-19

هنوز هیچ درمان و واکسن اثربخشی برای بیماری COVID-19 وجود ندارد و گروه های تحقیقاتی در مورد سختی ساخت واکسن هشدار می دهند. پژوهش های مختلف نشان داده اند واکسن BCG ممکن است از طریق "ایمنی آموزش دیده" بر طیف وسیعی از بیماری های عفونی و خود ایمنی اثرات مثبت غیر اختصاصی طولانی مدتی داشته باشد. در کنار این ویژگیهای استثنایی واکسن BCG، چندین مطالعه اکولوژیک ارتباط متناقضی بین برنامه واکسیناسیون  BCG کشورها و موارد مرگ و ابتلای ناشی از  COVID-19 را نشان داده اند.

در این مقاله مروری ابتدا به مکانیسم های ایمنی شناسی که واکسن BCG ممکن است از طریق آنها در برابر COVID-19 مصونیت ایجاد کند، اشاره می شود. همچنین مطالعات اکولوژیک انجام شده از بدو شروع پاندمی و کارآزمایی های بالینی در حال اجرا در چندین کشور مختلف مرور می شود. سپس وضعیت واکسیناسیون BCG در ایران و جهان مورد بررسی قرارمی گیرد.

با توجه به برنامه کشوری واکسیناسون BCG  در ایران و ضعف مطالعات اکولوژیک انجام شده در کشورهای دیگر، پیشنهاد انجام فوری مطالعات اپیدمیولوژیک بهتر، ارزان قیمت و کوتاه مدت با استفاده از تست توبرکولین، به دانشگاه های علوم پزشکی کشور ارایه می گردد. این مطالعات پیشنهادی که از نوع مورد-شاهدی، همگروهی تاریخی و تحلیل بقا می باشند، ارتباط ایمنی بدن در برابر باسیل سل را با ابتلا به COVID-19 و پیش آگهی آن خواهند سنجید.

از آنجاییکه برخی مطالعات نشان داده اند که در بیماران مبتلا به دیابت نوع یک و مالتیپل اسکلروزیس، واکسن BCG  ممکن است اثرات درمانی داشته باشد، انجام کارآزمایی های بالینی در بیماران ایرانی می تواند نه تنها اثرات پیشگیرانه واکسن بر علیه COVID-19 بسنجد بلکه اثرات درمانی این واکسن را در درمان این دو بیماری مزمن نیز نشان دهد.