ارزیابی تاثیر مواد افزودنی شیمیایی در تاخوردگی مجدد فاکتور رشد اندوتلیال عروقی نوترکیب

مهم ترین مشکل تولید پروتئین های نوترکیب در سلول های پروکاریوتیک، اختلال در عملکرد این پروتئین ها به دلیل تغییر ساختار طبیعی آن هاست. هدف این مطالعه انتخاب بهترین مواد شیمیایی به عنوان ترکیبات مکمل بافر دیالیز، جهت اصلاح ساختار فضایی فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) نوترکیب است.

در این مطالعه تجربی، با بهره گیری از نرم افزارها، مواد شیمیایی مکمل مختلف انتخاب شدند. با افزودن این ترکیبات به بافر دیالیز VEGF نوترکیب، عملکرد این مواد در تاخوردگی مجدد پروتئین نوترکیب و ایجاد تمایز در سلول های پایه مزانشیمال به سلول های اندوتلیال، با روش فلوسایتومتری، ارزیابی شد. 
ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با شناسه ARAKMU. REC.1394.199، در کمیته پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی اراک، به ثبت رسیده است.

نتایج نشان داد که اضافه کردن آرژنین، سیستیین و DDT، باعث افزایش تمایز سلول های مزانشیمال به اندوتلیال می شود. با حضور آرژنین، سیستیین، DDT و NaCl، در بافر دیالیز، میزان شاخص های تمایزی اختصاصی (CD) مربوط به سلول های اندوتلیال (CD31/144)، در بالاترین میزان بود. 

حضورآرژنین، سیستیین، DDT و NaCl در بافر دیالیز VEGF نوترکیب، بیشترین تاثیر را در تمایز سلول مزانشیمال به اندوتلیال دارد.