اثر پیشگیرانه عصاره میوه خرما (Phoenix Dactilifera L) بر سمیت بیضه ای ایجاد شده با فرمالدهید: یک مطالعه تجربی

فرمالدهید (FA) یکی از موادی است که در صنعت و علم استفاده وسیعی دارد. تماس طولانی مدت با فرمالدهید به دلیل افزایش سطح گونه های فعال اکسیژن ممکن است اثرات مضری بر باروری داشته باشد. از سویی، عصاره میوه خرما (Phoenix Dactilifera L; DPFE) حاوی غلظت بالایی از آنتی اکسیدان های طبیعی است که می تواند رادیکال های آزاد را جاروب کند.

هدف این مطالعه بررسی اثرات پیشگیری DPFE با خواص آنتی اکسیدانی قوی بر روی سمیت بیضه ناشی از فرمالدهید در موش نر بود.

سی و دو موش نر نژاد BALB/c به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم بندی شدند: گروه کنترل (آب مقطر، به طور دهانی، 35 روز)، گروه FA (FA ؛ mg/kg25/0 به صورت داخل صفاقی، 20 روز)، گروه تیمار ((Date (DT)+FA؛ DPFE به مدت 35 روز و به دنبال آن تجویز داخل صفاقی FA به مدت 20 روز)، گروه عصاره میوه خرما (DT؛ DPFE به میزان mg/kg 4، به صورت دهانی، 35 روز). پس از این دوره، خون جمع آوری شد و اپی دیدیم و بیضه چپ برای ارزیابی پارامترهای اسپرم و آزمایشات بافت شناسی به ترتیب جدا شدند.

تجویز FA، ناهنجاری مورفولوژیکی اسپرم را افزایش داد و تعداد، زنده مانی و تحرک اسپرم و همچنین تستوسترون را در مقایسه با گروه کنترل کاهش داد (001/0p≤). علاوه بر این، مطالعات بافت شناسی بیضه نشان داد که FA، تغییراتی را در لوله های منی ساز از قبیل تخریب اپی تلیوم زایا و واکویله شدن لوله ها موجب می شود. مصرف DPFE قبل از تجویز FA توانست تا حدی کاهش تستوسترون و پارامترهای اسپرم و بیضه ی حاصل از FA را تخفیف دهد.

استفاده از DPFE ممکن است اثرات تخفیفی بر روی سمیت بیضه ای حاصل از FA داشته باشد.