مقایسه میزان موفقیت دوره های آموزشی معماری پس از انقلاب فرهنگی

پس از انقلاب اسلامی، آموزش دانشگاهی معماری در ایران در دو مقطع کارشناسی ارشد پیوسته و کاردانی جهت تربیت معمار و نقشه کش، با برنامه یکسان ابلاغ شده توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی ادامه یافت. تا حدود دو دهه پیش (سال 1378) در 8 دانشگاه دولتی و 5 واحد دانشگاه آزاد اسلامی، دوره به صورت کارشناسی ارشد پیوسته برگزار می شد و دیگر دانشگاه ها دوره کاردانی داشتند. اما از این سال در دانشگاه های دولتی و از سال بعد آن در دانشگاه های آزاد نیز، دوره کارشناسی ارشد پیوسته حذف، و دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد ناپیوسته پایه ریزی شد. پژوهش حاضر به بررسی و مقایسه این دو شیوه آموزشی پرداخته و در نظر دارد شیوه مناسب تر را معرفی نماید. این پژوهش کاربردی، از نظر ماهیت در شمار تحقیقات توصیفی تحلیلی و در طیف مطالعات ارزشیابی قرار می گیرد. به لحاظ نحوه جمع آوری داده، روش آمیخته تشریحی استفاده شده است. که پس از تعریف محتوای آموزش و بنیان های آموزش معماری، تفسیرها و نظرات اساتید، خبرگان، کارفرمایان (مهندسین مشاور) و دانش آموختگان دو دوره مورد بحث، به وسیله مصاحبه باز و پرسشنامه، اخذ گردید. تحلیل کمی (پرسشنامه ها) توسط نرم افزار Spss کنترل گردید و مصاحبه ها به کمک نرم افزار MAXQDA 12 کد گذاری و به صورت کیفی تحلیل گردید. از جمع بندی نظرات اساتید دانشگاه، کارفرمایان، دانش آموختگان و خبرگان مشاهده می گردد، میان دانش آموختگان دوره کارشناسی ارشد پیوسته با دانش آموختگان دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد ناپیوسته در تمام زمینه های بنیان ها و مولفه های آموزش معماری تفاوت معنی داری وجود دارد و فارغ التحصیلان دوره کارشناسی ارشد پیوسته نسبت به فارغ التحصیلان دوره ناپیوسته برتری محسوسی دارند. با توجه به تفاوت ماهوی رشته معماری با سایر رشته ها و لزوم تربیت چند بعدی دانشجو در این رشته، دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد نا پیوسته شیوه مناسب و موفقی به شمار نمی آید و لزوم تجدید نظر در شیوه فعلی ضروری به نظر می رسد.