معرفی الگویی برای مدیریت بحران های سازمانی با رویکردی راهبردی

هدف این پژوهش نظری که با اقتباس از روش شناسی نظریه پردازی لینهام انجام شده است، توسعه مدلی برای مدیریت نظام مند بحران های سازمانی می باشد. به منظور شکل‎دهی مفهومی به نظریه، ضمن مرور نظام مند ادبیات، ایده های اولیه در خصوص عناصر کلیدی نظریه در قالب مدل، تدوین و سپس به منظور تایید یا رد کردن چارچوب مفهومی، از طریق مصاحبه با تعداد ده نفر از خبرگان دانشگاهی به بررسی مدل پرداخته و ضمن تعدیل و اصلاح، نسخه نهایی مدل استخراج گردید. در این مقاله با اتخاذ رویکردی راهبردی به مقوله بحران های سازمانی، ابتدا طبقه بندی جدیدی از بحران های سازمانی توسعه داده شد که مبنای آن شناسایی بحران براساس نقاط ضعف داخلی و تهدیدهای بیرونی می باشد. این طبقه بندی علاوه بر فراهم آوری امکان شناسایی جامع بحران های بالقوه، نظام مدیریت بحران سازمان را با نظام مدیریت راهبردی هم‎سو می نماید. در ادامه فرآیند توسعه مدل، با فرض محدودیت منابع سازمان برای مدیریت تمام بحران ها، ضمن تبیین ضرورت تعیین سطح اهمیت بحران ها با توجه به عوامل کلیدی موفقیت؛ مراحل نظام مند مدیریت بحران با رویکرد راهبردی، تشریح و در قالب یک مدل پیکربندی شد که این مدل کاربردی می تواند در طراحی و استقرار نظام مدیریت بحران های سازمانی با رویکرد راهبردی مورد بهره برداری واقع شود.