اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش افسردگی و استرس ادراک شده ی مادران کودکان اتیستیک

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افسردگی و استرس ادراک شده ی مادران کودکان اتیستیک 3 تا 8 ساله ی شهرقدس می باشد. جامعه آماری این پژوهش 80 نفر بودند که 30 نفر از آنها به طور تصادفی انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند و با یک نفر ریزش، تجزیه و تحلیل داده ها بر روی 14 نفر در هر گروه انجام شد. پرسشنامه های مورد استفاده شامل  ویرایش دوم پرسشنامه افسردگی بک (BDI-II) که ضریب آلفای کرونباخ این پرسشنامه را 0.87 و ضریب بازنمایی آن را r=0.74 و همبستگی آن با ویرایش اول پرسشنامه بک را 0.93 محاسبه کرده اند(قاسم زاده و همکاران،2005؛ به نقل از حر، آقایی، عابدی و عطاری،1392) و پرسشنامه استرس ادراک شده ی کوهن، که ضریب آلفای کرونباخ این پرسشنامه را 0.74 محاسبه کرده اند(دوران و همکاران،2006؛ به نقل از بهروزی، شهنی ییلاق و پورسید،1391)  و ضریب روایی این پرسشنامه 0.63 محاسبه شده است (بهروزی، شهنی ییلاق و پورسید، 1391)، می باشند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه دوساعته درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد دریافت کردند و گروه گواه، هیچ درمانی دریافت نکردند. پژوهش حاضر یک پژوهش نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون-پس آزمون با پیگیری یک ماهه می باشد که برای تجزیه و تحلیل داده های این طرح از آمار توصیفی میانگین و انحراف استاندارد و آمار استنباطی تحلیل کواریانس چند متغیره استفاده شد. لازم به یادآوری است که داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-24  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج تجزیه و تحلیل داده های این پژوهش نشان داد که درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش افسردگی و استرس ادراک شده ی مادران کودکان اتیستیک، با اثربخشی معناداری همراه است. همچنین دستاوردهای درمان در پیگیری یک ماهه پایدار باقی ماند. پیشنهاد می گردد از این روش درمانی به منظور بهبود سلامت روانی خانواده های کودکان اتیستیک، استفاده شود.