بررسی اثر حاد تمرین مقاومتی با و بدون محدودیت جریان خون بر شاخص های مرتبط با هایپرتروفی عضلانی

امروزه تحقیقات بسیاری انجام شده است که در آن ها تغییرپذیری زیادی در پاسخ فاکتور رشد شبه انسولینی-1 و میوستاتین به روش های مختلف تمرین ورزشی وجود دارد؛ از این رو، هدف از مطالعه حاضر "بررسی اثر حاد تمرین مقاومتی با و بدون محدودیت جریان خون بر شاخص های مرتبط با هایپرتروفی عضلانی" بود.

30 دختر بسکتبالیست با دامنه سنی 30-23 سال به طور تصادفی به سه گروه ده تایی: تمرین مقاومتی سنتی (با شدت 280 درصد یک تکرار بیشینه)، تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون (با شدت 30 درصد یک تکرار بیشینه) و گروه کنترل (فقط محدودیت جریان خون و بدون تمرین) تقسیم شدند. تمرین با یک ست 30 تکرار شروع و با دو ست تکرار تا حد خستگی با استراحت 30 ثانیه ای پایان یافت. نمونه گیری خونی قبل از شروع و بلافاصله پس از اتمام تمرین صورت گرفت. از آزمون تی زوجی برای مقایسه تغییرات درون گروهی و آزمون تحلیل واریانس یک طرفه برای مقایسه تغییرات بین گروهی استفاده گردید.

مقایسه درون گروهی، عدم تغییر معنی دار در میزان سرمی فاکتور رشد شبه انسولین-1 (05/0>p) و همچنین کاهش معنی دار میوستاتین (05/0<p) در دو گروه تمرینی در مقایسه با پیش آزمون را نشان داد. در مقایسه بین گروهی نیز تنها میزان میوستاتین کاهش معنی داری در هر دو گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل داشت (05/0<p).

بر اساس نتایج تحقیق حاضر، اثر تمرین با محدودیت جریان خون با شدت پایین بر سطوح سرمی فاکتور رشد شبه انسولین-1 و میوستاتین مشابه تمرین مقاومتی بدون محدودیت جریان خون با شدت بالا می باشد. این گونه به نظر می رسد می توان از تمرین مقاومتی با شدت پایین همراه با محدودیت جریان خون در دختران فعال و ورزشکارانی که در دوره بازتوانی هستند، یا به هر دلیلی توانایی بلند کردن وزنه سنگین را ندارند، به جای تمرین مقاومتی با شدت بالا استفاده نمود.