ارزیابی رفتاری و بیوشیمیایی اثر نانواکسید منیزیم بر تخریب حافظه القا شده با محرومیت از خواب در موش صحرایی نر

در این مطالعه اثر نانواکسید منیزیم بر یادگیری و حافظه و تغییرات بیوشیمیایی هیپوکمپ در موش‏های صحرایی محروم شده از خواب، مورد ارزیابی قرار گرفته است.

در این مطالعه از موش‏های نر در گروه‏های کنترل، محرومیت از خواب و دریافت کننده ‏های نانواکسید منیزیم با دوزهای 1 و 5 و 10 میلی‏گرم بر کیلوگرم، استفاده شد. جهت ارزیابی حافظه احترازی غیر‏فعال از دستگاه استپ ثرو استفاده شده است. جهت بررسی بیوشیمیایی از کیت آزمایشگاهی و بررسی قند خون از گلوکومتر استفاده شد.

نتایج نشان داد که نانو اکسید منیزیم با دوز 10 میلی‏گرم بر کیلوگرم،  باعث بهبود حافظه در موش‏ها می‏شود که به ‏وسیله محرومیت از خواب دچار نقص حافظه شده بودند. علاوه بر تغییرات رفتاری فوق، مشاهده شد که محرومیت از خواب باعث کاهش سطح آمینواسید تاورین و افزایش قند خون وافزایش فعالیت آنزیم کولین‏استراز می‏شود و تاثیر معنی‏داری بر فاکتور رشد مشتق از مغز نداشت. با به‏ کارگیری نانواکسید منیزیم، میزان قند خون و فعالیت آنزیم کولین‏استراز، کاهش یافت ولی میزان آمینواسید تاورین تغییر نکرد.

یافته ‏ها نشان می‏دهند که نانواکسید منیزیم علاوه بر اثرات رفتاری باعث تغییر در میزان فاکتورهای بیوشیمیایی موثر بر حافظ می‏شود. بنابراین برای یافتن  نحوه اثر مثبت این ماده بر حافظه، لازم است اثر این ماده بر سایر فاکتورهای موثر بر حافظه، نیز مورد بررسی قرار گیرد.