بررسی مواجهه کارگران با سیلیس موجود در ذرات قابل استنشاق در یک کارخانه سیمان در استان خراسان رضوی

مواجهه کارگران با ذرات هوابرد سیمان که حاوی ذرات سیلیس آزاد کریستالی است می تواند منجر به بیماریهای جدی از جمله سیلیکوزیس شود. این مطالعه با هدف ارزیابی غلظت سیلیس موجود در گرد و غبار قابل استنشاق در منطقه تنفسی کارگران شاغل در یک کارخانه سیمان در استان خراسان رضوی انجام شد.

در این مطالعه غلظت سیلیس موجود در ذرات قابل استنشاق سیمان هوای منطقه تنفسی 42 نفر از کارگران بخش های مختلف یک کارخانه سیمان در استان خراسان رضوی در سال 1396 ارزیابی شد. نمونه برداری از ذرات قابل استنشاق بر اساس روش استاندارد MDHS101/2 توصیه شده توسط NIOSH و با استفاده از پمپ نمونه بردار فردی، سیکلون و فیلتر انجام شد. فیلترها توسط یک ترازو با دقت یک میکرون وزن و برای تعیین مقدار سیلیس موجود در آن با روش پراش سنج پودری پرتو ایکس(XRD) مورد آنالیز قرار گرفت.

میانگین مواجهه کارگران با ذرات قابل استنشاق سیمان mg/m309/4±75/3 و متوسط غلظت سیلیس موجود در ذرات قابل استنشاق درهمه بخش های نمونه برداری شده mg/m3 30/0±12/0 بود. بطور متوسط در 69 درصد از کارگران، مواجهه با گرد و غبار سیلیس بیش از حد مواجهه شغلی بود. بیشترین متوسط غلظت ذرات سیلیس در بخش سنگ شکن mg/m3 54/0 و کمترین میانگین در بخش آسیاب موادmg/m3 03/0 مشاهده شد.

مواجهه اکثر کارگران کارخانه سیمان خراسان رضوی با ذرات قابل استنشاق سیمان و سیلیس موجود در ذرات قابل استنشاق سیمان از حدود مجاز توصیه شده ملی و بین المللی بالاتر است. افزایش دمای هوا بر غلظت سیلیس موجود در ذرات قابل استنشاق تاثیر گذار است.