بررسی جامعه شناختی-تاریخی امنیت زن در اجتماع و عوامل تاثیرگذار بر آن

این پژوهش با هدف شناسایی مولفه های امنیت اجتماعی زنان در بستر جامعه شناسی تاریخی برآمد که برای این منظور پس از مرور ادبیات موجود در این باره، به گردآوری داده های تاریخی پرداخت. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که امنیت اجتماعی دارای دو بعد ذهنی و عینی است که برآیند دیالکتیکی آن ها منجر به برسازی آن می گردد. در تاریخ شاهنشاهی ایران که اسناد زیادی از فعالیت های زنان، به ویژه زنان طبقه فرادست وجود دارد، زنان دوره قاجار با حمایت های خانوادگی و حمایت سازمان های مذهبی، فعالیت های محدودی در دربار و مشارکت هایی در مراسم خیریه و مذهبی داشتند. در دوره رضاشاه که بعد عینی امنیت اجتماعی برسازی شد، تشکل ها و انجمن های زنان دوباره شروع به فعالیت کردند؛ اما به دلیل هم فراخوان نشدن ابعاد عینی و ذهنی امنیت اجتماعی، فعالیت ها و مشارکت های آنان گسترش زیادی پیدا نکرد. دوره محمدرضاشاه، دوره ای از تاریخ شاهنشاهی ایران بود که با تصویب قوانین حمایت از حقوق زنان و خانواده و دادن حق رای به زنان، حمایت های دولتی برای سامان یافتن ابعاد عینی امنیت اجتماعی شکل گرفت و باز شدن فضا برای فعایت های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی نیز احساس امنیت را برای زنان به وجود آورد. نکته مهم این است که امنیت اجتماعی با بسترهای طبقاتی زنان و خاستگاه طبقاتی آنان ارتباط دارد و حمایت های اجتماعی اعم از خانوادگی، دولتی و سازمان های اجتماعی نقش عمده ای در شکل گیری امنیت اجتماعی زنان دارد.