بررسی اثرات آنتی اکسیدانی عصاره چای سبز در برابر سمیت کبدی ایزونیازید در موش صحرایی

بیماری سل هم چنان به عنوان یک مسیله بهداشت عمومی در سراسر جهان مطرح است. ایزونیازید که به عنوان یک آنتی بیوتیک به طور معمول برای درمان بیماری سل مورد استفاده قرار می گیرد، یک عامل توکسیک قوی برای کبد به شمار می رود. هدف از این مطالعه، ارزیابی اثرات آنتی اکسیدانی عصاره چای سبز در مقابل سمیت کبدی ایزونیازید در موش صحرایی می باشد. موش های صحرایی نر ویستار به طور تصادفی در موش ها به طور تصادفی به 4  گروه 10 سری شامل: 1-گروه شاهد سالم 2- گروه سالم تیمار با عصاره 3-گروه داروی سمی و 4- گروه تیمار با عصاره و داروی سمی تقسیم شدند. از زمان شروع آزمایش تا پایان 8 هفته در گروه های 2 و 4  از محلول عصاره 5/1% برای نوشیدن استفاده شد. در اواسط دوره آزمایش (هفته های چهارم و پنجم آزمایش) به گروه های 3 و 4 داروی ایزونیازید روزانه و به میزان mg/kg50 به صورت داخل صفاقی تزریق گردید. در پایان دوره آزمایش، ماحصل پراکسیداسیون لیپیدی (مالون دی آلدیید)، فعالیت سوپراکسید دسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز جهت ارزیابی استرس اکسیداتیو در هموژنات بافت کبد مورد سنجش قرار گرفت. گروه ها توسط آزمون آماری‏ آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی با هم مقایسه گردیدند. سطح معنی داری 05/0p< در نظر گرفته شد. عصاره چای سبز به طور معنی داری میزان پراکسیداسیون لیپیدی را کاهش و سطوح آنتی اکسیدان ها را در موش های تیمار شده با ایزونیازید افزایش داد. بررسی حاضر نشان داد که اثرات محافظتی عصاره چای سبز در آسیب اکسیداتیو کبدی ناشی از ایزونیازید، ممکن است با خواص آنتی اکسیدانی و زدایندگی رادیکال آزاد آن مرتبط باشد.