مرور اجمالی محدودیت های فنی کاربرد روش دروغ سنج fMRI در حقوق عصب شناختی

دانش حقوق عصب شناختی یا عصب-حقوق، همچون سایر علوم انسانی و تجربی دارای چالش های نظری و فنی است. این مطالعه به مرور اجمالی محدودیت های فنی کاربرد روش دروغ سنج تصویرسازی تشدید مغناطیسی کارکردی (fMRI) در حقوق عصب شناختی پرداخته است.

در این مرور روایتی محدودیت های فنی کنونی دانش حقوق عصب شناسی مورد بحث و تحلیل قرار می گیرد تا علاوه بر شناخت فرصت ها و چالش های موجود، شمای کلی اعتباری این علم ترسیم شود.

برخی از محدودیت های فنی که عصب-حقوق با آن مواجه است به نقایص موجود در تکنیک های کنونی علوم اعصاب و کاربست شواهد عصب شناختی در دادرسی قضایی باز می گردد. پیچیدگی مغز انسان از یک سو و محدودیت ها و خطاهای ابزارهای علوم اعصاب از سوی دیگر موجب شده که امروزه در بهره گیری از یافته های عصب شناسی در حقوق، با محافظه کاری خاصی، به امارات متقن و فرضیه های اثبات شده آن اکتفا شود. به نظر می رسد که عمده محدودیت های عصب-حقوق از اشکالات موجود در روش fMRI منتج می شوند. با توجه به برخی اشکالات عمده در تحقیقات fMRI، ارزیابی های عصب شناختی تجربه های ذهنی، به سه دلیل نزد دادرسان بعضا اعتبار قضایی نیافته اند: امکان نقصان یافته ها؛ آمیختگی تجربه های ذهنی دیگر در بررسی حقوقی رخدادها؛ وضعیت های غیر معمول روحی-روانی افراد در رویدادهای حقوقی.

به رغم کاربست مفید شواهد fMRI در حقوق، به دلایل مورد اشاره، از این گونه امارات هم اکنون در کنار سایر ادله موجود در دادرسی های قضایی استفاده می شود (ادله انضمامی اثبات دعوی) و هنوز شواهد دروغ سنجی به این طریق نیز به عنوان اماره در دادگاه ها پذیرفته نیستند.