مدل سازی مطلوبیت زیستگاه پلیکان پاخاکستری (Pelecanus crispus) با استفاده از روش حداکثر آنتروپی (MAXENT) در ایران

این پژوهش به صورت کمی به مدل سازی مطلوبیت زیستگاه پلیکان پاخاکستری با استفاده از مدل MAXENT در کشور پرداخته است. این تحقیق با استفاده از نقاط حضور این پرنده در ایران و داده های محیطی از پایگاه داده اقلیمی (world climate) به دست آمد. نتایج آزمون VIF جهت بررسی هم  خطی بین متغیرها به کار گرفته شد که 7 متغیر میانگین درجه حرارت سالیانه (1 Bio)، میانگین مقادیر روزانه (2 Bio)، هم دمایی (3 Bio)، تغییرات فصلی درجه حرارت (4 Bio)، بارش سالیانه (12 Bio)، تغییرات فصلی بارش (15 Bio)، میانگین بارش در خشک ترین فصل سال (17 Bio) دارای کم ترین میزان هم خطی بوده که به عنوان متغیرهای اقلیمی انتخاب و مورد استفاده قرار گرفتند. شاخص AUC مدل به میزان 0/953 به دست آمد. براساس نمودار جک نایف متغیرهای میانگین مقادیر روزانه حرارت (2 Bio) و تغییرات فصلی درجه حرارت (4 Bio) به ترتیب بیش ترین درصد مشارکت و اهمیت و متغیرهای میانگین بارش در خشک ترین فصل سال (14 Bio) و هم دمایی (3 Bio) کم ترین درصد مشارکت و اهمیت را در تهیه نقشه مطلوبیت زیستگاه گونه پلیکان پاخاکستری در مدل مکسنت را داشتند. در این مطالعه، نتایج مدل سازی MAXENT نشان می دهد تنها 77838 کیلومتر مربع (5 درصد از مساحت کل کشور) برای حضور پلیکان پاخاکستری مطلوب می باشد.