بررسی اقدامات دولت پهلوی اول برای مقابله با مشکلات آبله کوبی (مطالعه ی موردی: اصفهان)

آبله یکی از بیماری های واگیردار و خطرناکی است که در طول تاریخ، انسان های زیادی را به کام مرگ کشانده است. تلاش برای پیشگیری از این بیماری و درمان آن همواره یکی از دغدغه های اطبا و برخی از حکومتگران بوده است. در دوره ی قاجار تلاش هایی برای آبله کوبی به سبک نوین انجام شد؛ اما به خاطر ناسازگاری با فرهنگ و باورهای عمومی جامعه و مبانی طب سنتی به نتیجه ای مطلوب نرسید. در دوره ی پهلوی اول نیز علی رغم تصویب قوانینی برای آبله کوبی رایگان، عمومی و اجباری، به خاطر وجود برخی مشکلات، نتیجه ی دلخواه حاصل نشد. پژوهش حاضر درصدد است با تکیه بر اسناد و منابع موجود و با استفاده از روش توصیفی تحلیلی، موانع و مشکلات آبله کوبی در ایران عصر پهلوی اول و اقدامات دولت برای تلقیح واکسن آبله را با تمرکز بر شهر اصفهان و توابع آن بررسی کند و به این سوال پاسخ دهد که چه عواملی باعث شد دولت علی رغم تلاش فراوان نتواند در مقابله با بیماری آبله کاملا موفق عمل کند؟ نتایج این پژوهش نشان می دهد اگرچه در اثر اقدامات دولت مبنی بر تصویب قوانین آبله کوبی عمومی رایگان و اجباری، استخدام پزشکان آبله کوب و تهدید و جریمه ی متخلفان، از تعداد مبتلایان به بیماری آبله در اصفهان کاسته شد، وجود مشکلاتی همچون ناآگاهی مردم و خودداری آن ها از آبله کوبی، همکاری نکردن عده ای از کدخدایان با ماموران آبله کوب، تخلف و سهل انگاری برخی از آبله کوبان و فقدان بودجه و امکانات بهداشتی کافی موجب شد بیماری آبله همچنان رواج داشته باشد و باعث مرگ ومیر کودکان شود.