تدوین چارچوب مدیریت یکپارچه محیط زیست شهری در کلان شهر تهران

حفاظت از محیط زیست از ارکان اصلی مدیریت شهری محسوب می شود و اهمیت آن درکان شهرها به لحاظ پیچیدگی روابط انسان و محیط زیست روز به روز بیش تر می شود. ناهماهنگی های مدیریتی بین دستگاه های متولی محیط زیست شهری، نگرش پراکنده دستگاه ها، تعیین سیاست های متفاوت درکلان شهر تهران از جمله نارسایی های مدیریتی و ساختاری این کلان شهر است. در این تحقیق سعی شده تا تاثیر این گونه مشکلات شهری به حداقل رسانده شود.روش تحقیق به شیوه توصیفی و تحلیلی است. در آن نقاط ضعف، قوت، تهدیدها و فرصت ها (تحلیل SWOT) شناسایی شد و چشم انداز مدیریت محیط زیست شهری با درنظرگرفتن جایگاه اسناد حقوقی بالادستی در سطح ملی شامل موارد مرتبط از قانون اساسی، سند چشم انداز ایران 1404، سیاست های کلی محیط زیست کشور و نیز موارد مرتبط از اسناد حقوقی خاص کلان شهر تهران شامل راهبردهای توسعه استان تهران، طرح پایه آمایش سرزمین، منشور شهر تهران، طرح توسعه استان تهران، سند ملی استان تهران چشم انداز مدیریت محیط زیست کشور مشخص گردید. در نهایت با استفاده از تجارب جهانی برخی کلان شهرها، برخی اصول کلی محیط زیست مرتبط با مدیریت محیط زیست شهری، برخی از اسناد بین المللی و الگوهای جهانی همچون موارد مرتبط از برنامه اسکان بشر UN Habitat، برنامه شهرهای پایدار، سیاست و چارچوب قانون گذاری برنامه شهرهای پایدار، برنامه شهرهای سالم، دستور کار 21 و راهبردهای مربوطه کمیسیون محیط زیست اتحادیه اروپا و نیز الگوی حکم روایی مطلوب (Good Governance) در این زمینه و با درنظرگرفتن نتایج  تحلیل SWOT چارچوب پیشنهادی برای مدیریت مطلوب محیط زیست شهری در کلان شهر تهران (مدیریت یکپارچه) ارایه شد.ذیربطان مدیریت شهری در چارچوب پیشنهادی مطلوب مشخص شده اند و وظایف هریک از ذیربطان در سه سطح سیاست گذاری، تصمیم گیری و اجرا و سطح هدف طبقه بندی شده است.