اولویت بندی عناصر پیاده راه های تفریحی با هدف ارتقای شفابخشی به کمک ادراکات حسی

توجه به شفابخشی از طریق پیاده راه های تفریحی می تواند باعث بهبود سلامت روح و جسم و افزایش میزان بهداشت روان شهرنشینان شود. یکی از مهم ترین ابعاد منظر پیاده راه های تفریحی، عناصر طراحی به کار گرفته شده در آن هاست که به دو گونه محسوس و ذهنی دسته بندی می شوند. پژوهش های بسیاری مولفه های طراحی موثر بر سلامت و آسایش شهروندان را بررسی نموده اند؛ اما تا کنون نگاه جامعی که ارتباط بین عناصر منظر پیاده راه های تفریحی ومولفه های شفابخشی را همراه بادر نظر گرفتن نقش حواس پنج گانه انسان مورد مطالعه قرار داده باشد؛ انجام نشده است.این مقاله در پی شناخت ابعاد موثر پیاده راه های تفریحی بر شفابخشی کاربران به کمک حواس پنج گانه است.

رویکرد پژوهش از نوع کیفی است.به طور کلی، داده های مورد استفاده در تحقیق حاضر در دو بخش داده های مستخرج از "مطالعات پیشین" و داده های مستخرج از "پرسش نامه کاربران متخصص" به دست آمده اند. ابتدا با روش کتابخآن های و استدلال منطقی به تبیین و اولویت بندی ابعاد موثر و مولفه ها پرداخته شد. سپس از طریق فرایند تحلیل شبکه ای فازی به تحلیل نظر متخصصان پرداخته شده است و در انتها به منظور اولویت بندی نهایی عناصر پیاده راه، نتایج حاصل از هر دو مرحله ی قبل به کمک نرمال کردن، یکپارچه شده است.

 در میان تمامی حواس، حس بینایی بیش ترین نقش را دارا می باشد. همچنین"عناصر طبیعی" در ایجاد شفابخشی از سایر عناصر پیاده راه موثرتر می باشد؛ همچنین بیش ترین میزان شفابخشی در زمینه ی "شفای احساسی/روانی" روی خواهد داد.

مشاهده مناظر طبیعی (محرک وجه دیداری و بصری) و در معرض عناصر طبیعی قرار گرفتن (محرک حس لامسه بویایی و شنیداری) می تواند عوامل تنش زای روان شناختی را کاهش و رفاه بیولوژیکی را افزایش دهد، همچنین سبب بهبود اضطراب های درونی می شوند.