تبیین عوامل موثر بر روند اثربخشی مداخلات آموزش خود مراقبتی در بیماران قلبی

باتوجه به سیر صعودی پژوهش های انجام شده، پژوهش حاضر با هدف تببین روند اثربخشی این آموزش و عوامل موثر بر آن انجام گرفت.

پژوهش حاضر، ترکیبی و از نوع طرح های تبیینی است. در مرحله ی اول برای به دست آوردن میزان اثربخشی آموزش خودمراقبتی از روش کمی فراتحلیل و در مرحله ی دوم جهت بررسی عوامل موثر آن از روش کیفی موردپژوهی استفاده شد. جامعه ی آماری مرحله ی اول، شامل کلیه پژوهش های مرتبط داخلی و در مرحله ی دوم، شامل کلیه متخصصان قلب و عروق در استان اصفهان بود. ابزار جمع آوری اطلاعات در مرحله ی اول، چک لیست محقق ساخته و برای مرحله ی دوم، استفاده از روش مصاحبه ی نیمه ساختار یافته بود. جهت تحلیل داده های مرحله ی اول از نرم افزار جامع فراتحلیل آماری CMA نسخه دوم و برای مرحله دوم از روش های کدگذاری استفاده شد.

نتایج نشان داد که مداخلات آموزش خودمراقبتی در بیماران قلبی در حد زیاد اثربخش بوده است (1/616ES=، 0/05P<)؛ به عبارت دیگر میانگین اثربخشی آموزش خودمراقبتی در (گروه های آزمایش) 94 درصد اثربخش تر از گروه های کنترل بود. از سوی دیگر نتایج مرحله دوم نشان داد که عوامل موثر بر اثربخشی شامل هفت عامل: آموزش پذیری؛ کنترل فردی؛ فعالیت بدنی؛ تغذیه؛ کنترل هیجانات؛ خوش بینی و پیگیری مستمر می شود.

خودمراقبتی بیماران قلبی بر اساس عوامل ذکر شده، به عنوان موثرترین عامل جهت کنترل و بهبود بیماری های قلبی می باشد که منجر به افزایش طول عمر و بهبود کیفیت زندگی بیماران قلبی خواهد شد.

* فرمول ها به درستی نمایش داده نمی شوند.