مطالعه انتخابگری غذای زنده بچه ماهیان خاویاری گونه تاس ماهی ایرانی (Acipenser persicus) در استخرهای خاکی

این مطالعه در چهار استخر خاکی طی 40 روز پرورش در بهار 1392 و در شش تیمار زمانی انجام شد. بدین منظور از زیوپلانکتون و بنتوز استخرها و محتویات معده 240 قطعه بچه ماهی نمونه برداری به عمل آمد. فراوانی طعمه ها در معده و محیط به منظور تعیین شاخص انتخابگری برای هر طعمه بررسی شده بود. محدوده ارزش های انتخابگری از 1 تا 1- بود، 1 به انتخاب مثبت برای طعمه، 1- اجتناب از طعمه و صفر به انتخاب تصادفی طعمه اشاره می کرد. در استخرهای خاکی روتیفر و دافنی با فراوانی 6/172 و 8/123 بین شش جانور آبزی در ششسمین تیمار زمانی غالب شدند. اما لارو شیرونومید بیشترین فراوانی25/40 را در سومین تیمار زمانی داشت در محتویات معده بچه ماهیان دافنی، دیاپتوموس و لارو شیرونومید مشاهده شد. دافنی و لارو شیرونومید موجودات غالب بودند. بالاترین میزان شاخص انتخابگری مثبت از دافنی (83/0) در تیمار سوم مشاهده شد، در حالیکه برای شیرونومید بالاترین میزان (59/0) در تیمار ششم بود. به طوری که بعد از 30 روز افزایش انتخاب مثبت برای شیرونومید و کاهش انتخاب برای دافنی وجود داشت.