بررسی میزان تجمع زیستی فلزات سنگین (سرب، نیکل، روی، آهن و مس) در بافت عضله ماهی شورت sillagi sihama (Forsskal,1775) در استان هرمزگان

طی سال های اخیر فعالیت های طبیعی و انسانی توانسته میزان زیادی آلاینده های فلزی را وارد اکوسیتم های آبی نماید. این آلاینده ها قادرند که در طول زنجیره غذایی بصورت تجمعی افزایش پیدا کنند. تحقیق حاظر به بررسی میزان فلزات سرب، نیکل، روی، آهن و مس در بافت عضله ماهی شورت Silago Sihama در سه منطقه استان هرمزگان (قشم، بندرخمیر و بندرپل) به دلیل اهمیت آنها پرداخته است. 180 نمونه ماهی شورت در سه منطقه مورد مطالعه در طول دو فصل تابستان و زمستان نمونه برداری انجام شد. پس از زیست سنجی، نمونه های ماهی شورت به روش هضم شیمیایی آماده سازی شدند و میزان فلزات سرب، نیکل، روی، آهن و مس توسط دستگاه جذب اتمی قرایت گردیدند. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که از لحاظ غلظت عناصر سرب، نیکل، روی، آهن و مس در بافت عضله ماهی شورت بین مناطق مورد مطالعه از لحاظ آماری اختلاف معنی داری وجود دارد p<0.05)). همچنین از نظر غلظت عناصر سرب، نیکل، روی، آهن و مس دربافت عضله ماهی شورت در سه منطقه مورد مطالعه بین دو فصل تابستان و زمستان از لحاظ آماری اختلاف معنی داری مشاهده شد p<0.05)). بطوریکه هم در فصل تابستان و هم زمستان غلظت عناصر مورد مطالعه در بافت عضله ماهی شورت در منطقه قشم بیشتر از دو منطقه دیگر می باشد. مقایسه غلظت فلزات در بافت عضله ماهی شورت با مقادیر استاندارد نشان داد که غلظت فلزات سرب، نیکل، روی، آهن و مس کمتر از استانداردهای FAO,WHO و EPA است. ارزیابی خطر غذایی مصرف گونه مورد مطالعه نشان دهنده آن بوده است که مصرف این ماهی با میزان مصرف فعلی از نظر فلزات سرب، نیکل، روی، آهن و مس خطری برای مصرف کنندگان آن ندارد.