ارزیابی هیستوپاتولوژیک اثر پیشگیری کننده تمرین شنا بر رسوب بلور القاشده توسط اتیلن گلیکول و آسیب های مرتبط با آن در دستگاه ادراری موش بزرگ

اثر پیشگیری کننده ی از بیماری ها توسط فعالیت ورزشی یکی از عرصه های پژوهشی مطرح است. در این پژوهش، اثر تمرین شنای اجباری بر پیشگیری از سنگ کلیه و آسیب های کلیوی القایی توسط اتیلن گلیکول بررسی شد.

در این مطالعه ی تجربی، تعداد 24 موش نر بزرگ به چهار گروه: کنترل (C)، دریافت کننده ی اتیلن گلیکول 1 درصد به تنهایی (EG)، تمرین شنا (SW) و گروه اتیلن گلیکول - شنا (EG+SW) تقسیم شدند. گروه های EG و EG+SW به مدت چهار هفته، آب آشامیدنی حاوی 1 درصد اتیلن گلیکول دریافت کردند. گروه های SW و EG+SW شش هفته، هفته ای سه بار شنای اجباری 45 دقیقه ای با شدت متوسط انجام دادند. در پایان دوره موش ها تشریح شدند و نمونه ی بافت های کلیه، میزنای و مثانه آن ها تهیه گردید و پس از رنگ آمیزی هماتوکسیلین - ایوزین مورد ارزیابی بافتی واقع شدند.

رسوب بلور در سطح اپی تلیوم تمامی نواحی سیستم ادراری همراه با آسیب کلیوی در موش های درمان شده با اتیلن گلیکول مشاهده شد، اما در نمونه های بافتی گروه های کنترل و شنا مشاهده نشد. مجموع سنگ های کلیوی مشاهده شده در نمونه ی بافت کلیوی، میزنای و مثانه ی گروه EG+SW در مقایسه با EG به طور معنی داری کمتر بود (003/0>P) و سنگ های مشاهده شده در مجاری ادراری گروه EG+SW نسبت به EG ابعاد کوچک تری داشتند. تخریب بافتی ناشی از مصرف اتیلن گلیکول در گروه دریافت کننده EG+SW کمتر از گروه EG بود.

 بر پایه ی نتایج حاصل از این پژوهش، تمرین شنا می تواند از تشکیل سنگ های کلیوی القایی توسط اتیلن گلیکول پیشگیری و یا فرآیند دفع آن ها را تسریع کند و آسیب بافتی را کاهش دهد.