شاخص سازی و رتبه بندی عملکرد جمعیتی شهرهای جدید در ایران با تاکید بر عوامل اجتماعی و اقتصادی

امروزه وضعیت اقتصادی و اجتماعی شهرهای جدید و نیز بارگذاری جمعیتی آنها از مهم ترین موضوعاتی است که توجه سیاست گذاران و محققان حوزه اجتماعی را به خود جلب نموده است. هدف از پژوهش حاضر مطالعه وضعیت اجتماعی و جمعیتی شهرهای جدید در ایران است. نظریه های شهر خطی و توسعه مرحله ای یک ناحیه شهری چارچوب نظری تحقیق حاضر است. تحقیق حاضر از نوع کمی و بر پایه تحلیل ثانویه داده های سرشماری های عمومی نفوس و مسکن سال های 1385، 1390 و 1395 است. برای این منظور از بین تمامی شهرهای جدید، تعداد 12 مورد از آنها، که هم موفق به جذب جمعیت شده و هم در سال 1395، از نقاط شهری کشور به شمار آمده اند، مورد بررسی قرار گرفته است. یافته ها حاکی از آن است که تمامی شهرهای جدید در دوره مورد بررسی در شاخص های اقتصادی و جمعیتی_اجتماعی روند نسبی بهبود را طی کرده اند و نمره تمامی شهرها در این زمینه، روند صعوی داشته است. شهرهای جدید صدرا، بهارستان و اندیشه بالاترین نمره در شاخص نهایی جمعیتی و اجتماعی را کسب کرده اند. شهرهای مذکور از نظر معرف های کالبدی و فضایی، یعنی فاصله از مادرشهر و تراکم شهری در وضعیت خیلی مناسبی قرار دارند. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که نشانگرهای فوق مهم ترین عوامل تاثیرگذار بر عملکرد شهرهای جدید در ایران هستند.