مطالعه پدیدارشناختی مدرسه طبیعت و پیامدهای آن در رشد عاطفی و اجتماعی کودکان

هدف از پژوهش حاضر، شناسایی پیامدهای عاطفی و اجتماعی مدرسه طبیعت بود. این پژوهش در رویکرد کیفی و به روش پدیدارشناسی موردی انجام پذیرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل والدین مدرسه طبیعت کاوی کنج مشهد (57 نفر) بود که به روش انتخاب هدفمند و بر پایه اصل اشباع برگزیده شدند. روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش، مصاحبه نیمه ساختار یافته با پرسش های باز و استاندارد شده بود و داده ها مطابق با رویکرد نظریه زمینه ای استراس و گلاسر تحلیل و طبقه بندی شد. یافته هانشانگر پیامدهای مثبت تجربه آموزشی در مدرسه طبیعت در دو بعد عاطفی و اجتماعی بود. بعد عاطفی چهار مقوله چگونگی بروز و مهار عواطف (ترس و خشم)،شناخت عاطفی (خودآگاهی عاطفی، توجه به احساسات دیگران)، علاقه و ارزش برای خود (اعتماد به خود، خودبسندگی و استقلال) و علاقه و ارزش برای طبیعت را شامل گردید و در بعد اجتماعی، سه مقوله چگونگی تعامل با دیگران، حل مسایل اجتماعی (مسئولیت پذیری و قانون پذیری) و بازی و کنشگری (کاهش گرایش به تلویزیون و بازی های رایانه ای، بازی در طبیعت و تنوع در بازی) حاصل آمد. نتیجه پژوهش نشانگر پیامد مطلوب مدرسه طبیعت در توجه به دنیای درونی کودک و ایجاد فرصت یادگیری اجتماعی برای آن ها بود. بر این اساس می تواند به عنوان راهبرد آموزشی کارآمد جهت تسهیل رشد عاطفی و اجتماعی مورد استفاده واقع گردد.