تاثیر برنامه خود مدیریتی مبتنی بر مدل 5A بر خودکارآمدی سالمندان مبتلا به دیابت

دیابت به عنوان یکی از بیماری های مزمن در سن سالمندی می باشد . مهمترین رکن درمانی در این بیماران اصل خودمدیریتی و خودکارآمدی بیماران می باشد. زیرا تبعیت از مدل های خودمدیریتی موجب افزایش خودکارآمدی و ارتقاء کیفیت زندگی در سالمندان دیابتی می گردد. لذا این مطالعه با هدف تاثیر برنامه خود مدیریتی مبتنی بر مدل 5A بر خودکارآمدی سالمندان مبتلا به دیابت مراجعه کننده به کلینیک رازی قائمشهر در سال 1398 انجام شد.

 این مطالعه تجربی کلاسیک با روش تصادفی ساده بر روی 90 نفر از سالمندان دیابتی در دو گروه آزمون و کنترل انجام شد. در گروه کنترل آموزش های روتین انجام می شد. در گروه آزمون 12جلسه آموزشی 45- 30 دقیقه ای به مدت 12 هفته برگزار شد.اطلاعات توسط پرسشنامه استانداد (DMSES) جمع آوری شد. توسط نرم افزار آماری SPSS21 با آمار توصیفی (جداول، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (تی مستقل، تی زوج و آنکوا) تجزیه و تحلیل شد.

آزمون تی مستقل قبل از مداخله بین دو گروه آزمون و کنترل اختلاف معنی داری را نشان نداد (0/47=P). ولی بعد از مداخله در دو گروه اختلاف معنی داری مشاهده شد.(0/001=P). آزمون انکوا با حذف اثر پیش آزمون اختلاف معنی داری را نشان داد (0/01>P) طوری که 16درصد تغییرات خودکارآمدی می تواند به احتمال اجرای مدل خود مدیریتی باشد.

باتوجه به اثربخشی مدل خودمدیریتی 5A بر خودکارآمدی بیماران  دیابتی ، می توان از این روش غیردارویی به عنوان یک مداخله آموزشی کم هزینه و اثربخش در برنامه های آموزشی بیماران استفاده نمود.