بررسی بالینی میزان موفقیت درمان های دندانپزشکی تحت بی هوشی عمومی در کودکان مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی همدان در سال های 96-1394

بی هوشی عمومی یکی از روش های مهم برای کنترل کودکان کم سن یا با مشکلات خاص است که نیازمند ترمیم های وسیع دندانی هستند. هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان موفقیت درمان های دندانپزشکی تحت بی هوشی عمومی در کودکان مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی همدان در سال های 1394 تا 1396 است.

در مطالعه توصیفی- مقطعی حاضر، 60 بیمار مراجعه کننده به بخش کودکان دانشکده دندانپزشکی همدان در سال های 96-1394 که درمان های دندانپزشکی تحت بی هوشی را دریافت کرده، حداقل 6 ماه از درمان آن ها گذشته بود مورد معاینه قرار گرفتند. معاینه روی صندلی دندانپزشکی توسط آینه و سوند انجام گرفت و اطلاعات مربوط به موفقیت یا شکست در فرم مخصوص هر بیمار ثبت گردید. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 14 و از آزمون کای دو جهت مقایسه نسبت موفقیت درمان های دندانپزشکی مختلف استفاده شد.

میزان موفقیت درمان های پالپ (پالپوتومی/پالپکتومی) بالا بود (98%). در ترمیم دندان های خلفی، روکش استنلس استیل (SSC) با 1/5% شکست، موفق ترین ترمیم ها است. میزان شکست SSC به طور معنی داری از آمالگام (8/06%) کمتر بود (0/004=p). در ترمیم های قدامی ، کامپوزیت یک سطحی با شکست 5/5% کمترین و ترمیم بیلدآپ قدامی با شکست 10/7% درصد بیشترین شکست را داشت.

در بین درمان های ترمیمی، SSC به دلیل درصد موفقیت بسیار بالا، به عنوان ترمیم انتخابی در درمان های تحت بی هوشی مطرح است. انجام فلورایدتراپی و معاینات دوره ای در پیشگیری از شکست های پس از درمان تحت بی هوشی بسیار موثر است.