بررسی اثرات آلودگی محیطی بر بافت کبد ماهیان سنگسر معمولی (Pomadasys kaakan) و سرخو معمولی (johnii Lutjanus) در دریای عمان

مطالعه آسیب شناسی بافتی یکی از مناسب ترین راه های ارزیابی اثرات ناشی از آلاینده ها در موجودات آبزی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تغییرات بافتی و شاخص تغییرات هیستوپاتولوژیک (HAI) بافت کبد ماهیان سنگسر معمولی (Pomadasys kaakan) و سرخو معمولی (johnii Lutjanus) دریای عمان انجام شد.

در این مطالعه تعداد 18 قطعه ماهی سنگسر معمولی و ماهی سرخو معمولی از سه ایستگاه رمین، کنارک و هفت تیر با استفاده از تور گوش گیر در زمستان 1395 صید گردید. به منظور بررسی نوع و شدت ضایعات بافتی، بافت کبد هر دو گونه ماهی مراحل تثبیت بافتی در محلول بوین، عمل آوری بافت در دستگاه عمل آوری بافت ، قالب گیری با پارافین، برش گیری مقاطع بافتی به ضخامت 4-5 میکرون با میکروتوم، رنگ آمیزی با هماتوکسیلین و ایوزین را گذراندند.

ضایعات بافتی مشاهده شده در کبد ماهیان شامل واکویوله شدن هپاتوسیت ها، اتساع سینوزوییدها، تجمع سلول های چربی، احتقان خون، پیکنوزیس هسته، خونریزی و نکروز بود. ضایعات بافتی مشاهده شده در کبد هر دو گونه ماهی در ایستگاه هفت تیر بیشتر و در ایستگاه رمین کمتر از سایر ایستگاه ها بود. شاخص تغییرات هیستوپاتولوژیک بافت کبد در ایستگاه هفت تیر در هر دو گونه ماهی بیشتر از دو ایستگاه دیگر بود.

احتمال می رود به علت پر تردد بودن اسکله هفت تیر و فاصله نزدیک آن با اسکله های دیگر منطقه، میزان تجمع مواد آلاینده در این ایستگاه بیشتر بوده و سبب بروز عوارض شدیدتر بافتی در ماهیان شده است.