بررسی همبستگی درک شنیداری با دانش نحوی در دانشجویان کارشناسی زبان و ادبیات عربی دانشگاه کاشان

این پژوهش به منظور درک میزان ارتباط درک شنیداری در زبان دوم و توانش نحوی انجام شد. با توجه به ضرورت کمیت بخشی متغیرهای مورد پژوهش، آزمون محقق ساخته قضاوت نحوی (با تکیه بر درک معرفه و نکره در درون متن) به منظور سنجش دانش نحوی و آزمون محقق ساخته تبدیل متن به نوشتار برای سنجش مهارت شنیداری استفاده شد. نمونه آماری این پژوهش 36 دانشجوی رشته زبان عربی نیمسال هفتم دانشگاه کاشان در دو سال تحصیلی متوالی 1396 و 1397 بود که از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. با توجه به ماهیت مساله پژوهشی مورد مطالعه، روش تحقیق کمی توصیفی- تحلیلی انتخاب شد. داده های گردآوری شده با روش های آماری توصیفی و استنباطی تحلیل شد. یافته ها نشان داد که همبستگی مثبت و ضعیفی بین دو متغیر دانش نحوی از یک سو و توانش شنیداری از سوی دیگر وجود دارد. از آن جایی که این دو متغیر از درجه همبستگی بسیار ضعیفی برخوردار بودند، می توان گفت که متغیرهای پیش بینی کننده مهارت شنیدار شامل همه توانش های ذکر شده در مدل ارتباطی می باشند و مهارت شنیدن در زبان خارجی متاثر از عوامل بسیاری مانند دانش لغوی، آشنایی و دانش محتوایی، عوامل فردی، میزان توجه، حافظه شنیداری و شرایط زمانی و مکانی حاکم بر فعالیت شنیداری است.