بررسی تاثیر قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران بر اهداف و منافع راهبردی آمریکا در عراق نوین

پس از تشکیل جمهوری اسلامی در عراق، جمهوری اسلامی ایران رسما از عراقی باثبات، امن و مستقل که در عین دوستی با ایران، قادر و مایل به کاهش نفوذ ایالات متحده آمریکا در تحولات داخلی عراق باشد حمایت کرد اما شکل گیری عراق نوین با ویژگی های متفاوت از ساخت قدرت و سیاست، ضرورت تعریف نوین از نقش و موقعیت عراق در سیاست نرم و دیپلماسی هوشمند جمهوری اسلامی ایران با این کشور را اجتناب ناپذیر می کند. اهمیت عراق بیش از هر چیز به دلیل فراهم آوردن ظرفیت های فرصت سازی در سیاست خارجی ایران در سطح روابط دوجانبه، منطقه ای و روابط با قدرت های بزرگ بوده است. براین اساس هدف این نوشتار تحلیل نفوذ سیاسی جمهوری اسلامی ایران در عراق نوین است به خصوص آنکه در ساختار سیاسی نوین نیروهای شیعی و کرد نقش اصلی و بی سابقه ای را به دست آورده اند. از همین فرصت بکر است که جمهوری اسلامی ایران با پیگیری قدرت هوشمند به دنبال تسخیر افکار عمومی شیعیان و کردهای این کشور برآمده تا با بهره گیری از قدرت نرم به استحکام و گسترش روابط خود با عراق بپردازد. این مقاله، با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی در صدد پاسخ به این پرسش اصلی است که قدرت نرم ایران چگونه در کشوری که پس از اشغال نیروهای ایتلاف به رهبری ایالات متحده آمریکا تحت حمایت این کشور بود؛ توانسته مانع تحقق سیاست ها و اهداف راهبردی آمریکا در این کشور باشد؟ یافته های پژوهش حاکی از آن است که نفوذ نرم جمهوری اسلامی ایران در عراق نوین مبتنی بر سه حوزه ی ارزشی - اعتقادی، فرهنگی - اجتماعی سیاسی بوده که با به کارگیری دیپلماسی هوشمند در عراق توانسته تاثیر منفی بر تحقق اهداف و منافع راهبردی آمریکا بگذارد.