بررسی اثر تزریق داخل بطن مغزی مورفین ‏و گرلین بر غلظت هورمون های تیروئیدی ‏‏(3‏T‏ و 4‏T‏) در موش های صحرایی نر

مطالعات نشان دادند که گرلین محور هیپوتالاموس- هیپوفیز- تیرویید را مهار می کند. گرلین موجب افزایش اشتها از طریق مسیر Agouti Related Protein (AgRP) و نوروپپتید Y (NPY) و کاهش هورمون های تیروییدی می گردد. مورفین با اثر بر هورمون های هیپوفیزی نظیر TSH موجب کاهش هورمون های تیروییدی می شود. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر این برهم کنش بر روی میزان هورمون های تیروییدی می باشد. در این مطالعه 21 عدد موش صحرایی نر Wistar به وزن g 250-200 به طور تصادفی به 3 گروه تقسیم شد. گروه ها اول nmol5 گرلین، گروه دوم µg1 مورفین و گروه سوم nmol5 گرلین به همراه µg1 مورفین دریافت کردند. همه تزریق ها در حجم µl3 و از طریق بطن سوم مغز انجام پذیرفت. نمونه های خونی از یک روز قبل از اولین تزریق تا یک روز پس از آخرین تزریق جمع آوری شدند و برش گیری از مغز جهت اطمینان از محل صحیح کانول گذاری صورت گرفت. پلاسمای خونی جهت تعیین میزان هورمون های 3T و 4T به روش Radio Immunoassay آنالیز گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که تزریق درون بطنی گرلین و مورفین موجب کاهش معنی دار میانگین غلظت پلاسمایی هورمون های تیروییدی می گردد (0/05<P) و نتایج برهمکنش این دو ماده نیز باعث تقویت اثر کاهشی بر روی هورمون های تیروییدی است (0/05<P). گرلین و مورفین سبب کاهش معنی دار میانگین غلظت هورمون های3T و 4T شده و تزریق همزمان این دو ماده اثر کاهشی را تقویت می کند.