نقش تستوسترون بر روی اختلالات حافظه ‏ناشی از بیماری آلزایمر ایجادشده به وسیله ‏داروی استرپتوزوتوسین، در موش های ‏صحرایی نر بالغ

بیماری آلزایمر فرم مشترکی از دمانس پیشرونده مغزی است و معمولا بین دهه های ششم تا نهم زندگی رخ می دهد با توجه به این که ما بین هورمون های استروییدی و بیماری های نورودژنراتیو ارتباط مستقیمی وجود دارد بنابراین در این مطالعه اثر هورمون تستوسترون بر روی موش های صحرایی دریافت کننده داروی استرپتوزوتوسین (STZ) که عامل اختلالات حافظه و یادگیری است مورد بررسی قرار گرفت.تمام مطالعات بر روی موش های صحرایی نر نژاد ویستار صورت گرفت. در این تحقیق موش های صحرایی نر با تزریق داخل بطنی داروی استرپتوزوتوسین (mg/kg/icv3) در روزهای اول و سوم، و اختلالات حافظه بعد از 2 هفته با استفاده آزمون یادگیری احترازی غیر فعال انجام شد. عمل جراحی گنادکتومی و حذف بیضه ها، در دیگر گروه ها به صورت مجزا صورت گرفت. 2 هفته بعد تست الایزا برای اندازه گیری مقدار تستوسترون و اختلالات حافظه بعد از 4 هفته با استفاده از آزمون یادگیری احترازی غیرفعال انجام شد. هورمون تستوسترون (mg/kg/sc 1) به مدت 6 روز تزریق شد. داروی فلوتامید به عنوان آنتاگونیست گیرنده های آندروژنی (mg/kg/ip 10) و داروی تاموکسی فن به عنوان آنتاگونیست گیرنده های استروژنی (mg/kg/ip 1)، داروی لتروزول به عنوان مهارکننده آنزیم آروماتاز (mg/kg/ip 4) به مدت 6 روز بعد از اولین تزریق داروی استروپتوزوتوسین مورد استفاده قرار گرفت.استفاده از داروی استرپتوزوسین و عمل جراحی گنادکتومی باعث کاهش مشخص حافظه کوتاه مدت (STL1) و حافظه بلندمدت (STL2) در آزمون یادگیری احترازی غیر فعال گردید. جایگزینی هورمون تستوسترون در موش های صحرایی گنادکتومی شده، و گروه دریافت کننده داروی استرپتوزوتوسین، به طور معنی داری STL1 و STL2  را در حد گروه کنترل افزایش داد. استفاده از داروهای فلوتامید، لتروزول و تاموکسی فن حافظه و یادگیری را به صورت معنی دار نسبت به گروه کنترل از بین برد همچنین جایگزینی تستوسترون در گروه های گنادکتومی و دریافت کننده داروی استروپتوزوتوسین به طور معنی داری اختلالات حافظه و یادگیری را بهبود بخشید.استفاده از هورمون تستوسترون، اختلالات حافظه و یادگیری را در موش های صحرایی آلزایمری و گنادکتومی شده را بهبود بخشید.