شکاف ساختاری بین ایالات متحده آمریکا و رژیم صهیونیستی (اندیشکده «SWP» آلمان)

علی رغم تصور عمومی فعلی، آمریکا همیشه شریک اصلی قدرتمند رژیم صهیونیستی نبوده است. فقط پس از سال 1967 و به ویژه پس از سال 1973 که رهبران سیاسی آمریکا و افکار عمومی این کشور متوجه وجود نوعی هم گرایی در روابط آمریکا و رژیم صهیونیستی شدند، پیوند این دو عمیق شد و گسترش یافت. از آن زمان، به ویژه آمریکا چنین رابطه عمیقی را با هیچ شریک خارجی دیگری ندارد. رژیم صهیونیستی از درون، جامعه ای درحال گذار است. حداقل بخشی از همگرایی آن با آمریکا، یعنی بخش مربوط به فرهنگ لیبرال دموکراسی با فرسایش جدی مواجه شده است. در چند دهه گذشته، رژیم صهیونیستی شاهد قدرت گرفتن نیروهای سنت گرا و محافظه کاری بوده است که برداشت آنها از دموکراسی کمی بیشتر از معنای اراده اکثریت و درتلاش برای زدودن هرگونه «مانع فرهنگی و نهادی» برای حکمرانی مسلط اکثریت است. در سال های اخیر، تمرکز بر درگیری فلسطینیان و رژیم صهیونیستی و همینطور «سنتی شدن یا سنت گرایی» جامعه به دلیل نرخ تولد بالا بین اجتماعات ارتدوکس یا اولترا ارتدوکس از جمله عوامل تاثیرگذار بر لیبرال زدایی از سیاست رژیم صهیونیستی هستند. دراین میان، می توان به ایتلاف های غیرلیبرال، شرکای غیرلیبرال، قانون های غیرلیبرال یا بسیاری موضوعات دیگر اشاره کرد که احتمال دارد وضع سیاسی رژیم صهیونیستی را از دموکراسی قومی به میهن پرستی افراطی قومی تغییر دهد. این درحالی است که تمایز ارزش های لیبرال میان رژیم صهیونیستی و آمریکا می تواند منجربه ایجاد شکافی جدی بر روابط آنها شود. اگر مردم سالاری غیرلیبرال در رژیم صهیونیستی تثبیت شود، دیگر روابط ویژه بین آمریکا و این رژیم باقی نخواهد ماند. اساس روابط دوجانبه این دو بازیگر برمبنای روایتی مشترک است که بر ذهن شهروندانشان سایه انداخته است. این روایت مشترک درحال فرسایش است و نسل های جدید یهودیان در آمریکا به تدریج به ایده جدایی و ازخودبیگانگی با رژیم صهیونیستی رسیده اند و با چشمانی باز به رویکرد غاصبانه آن می نگرند. بنابراین، روابط این دو، در مرحله گذاری قطعی است.