سنجش برخورداری و توسعه مناطق مرزی بر اساس روش های تصمیم گیری چندمعیاره (نمونه ی موردی: شهرهای مرزی استان آذربایجان غربی)

از جمله عواملی که می تواند ثبات و پایداری نسبی را در مناطق مرزی ایجاد کند و تنش و منازعه را دست کم در حوزه ی فقر و محرومیت اقتصادی بکاهد، توسعه ی همگن و سازمان فضایی بهینه در مناطق مرزی است. چنین امری باید در پی توسعه ی همه جانبه و همگن این مناطق باشد و سازمان سیاسی فضا را بگونه ای سامان بخشد که شاخص های توسعه در آن رشد یابد و زمینه های محرومیت و نابرخورداری به حداقل برسد. از این روی، پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و بر پایه ی روش های تصمیم گیری چندمعیاره، کوشیده است تا میزان توسعه و برخورداری فضایی شهرهای مرزی استان آذربایجان غربی را بررسی کند. از این روی، پنج شاخص سرانه ی فضای سبز شهری، معکوس بار تکفل، درصد باسوادی، معکوس خانوار به مسکن و ضریب اشتغال زنان انتخاب و میزان برخورداری پنج شهر مرزی سیلوانه، سرو، تازه شهر، پلدشت و بازرگان در استان آذربایجان غربی از هر کدام از این شاخص ها با استفاده از روش ترکیب خطی وزن دار و ضریب آنتروپی شانون سنجیده شده است. پرسش اساسی این پژوهش آن است که برخورداری فضایی در مناطق مرزی چگونه است؟ نتایج این پژوهش، نشان گر آن است که شهر بازرگان از لحاظ برخورداری از پنج شاخص یاد شده در رتبه ی نخست و شهرهای سرو، سیلوانه و پلدشت به ترتیب در رتبه های دوم تا چهارم و شهر مرزی تازه شهر نیز محروم ترین شهر مرزی استان آذربایجان غربی به شمار می رود. همچنین، میزان برخورداری همه ی پنج شهر مرزی استان آذربایجان غربی نسبت به یکدیگر، تفاوت فاحشی ندارد و نوعی توسعه ی متوسط رو به پایین در سازمان فضایی شاخص های توسعه در این پنج شهر به چشم می خورد.