دیپلماسی دفاعی جمهوری اسلامی ایران (باتاکیدبر فناوری موشکی)

دیپلماسی دفاعی، بخشی از سیاست های دولت است که به عنوان یک ابزار مهم در تحقق اهداف کلان نیروهای مسلح نقش آفرینی می کند و هدف آن را می توان ایجاد شرایط سیاسی و ملی و بین المللی مطلوب برای حفظ و گسترش ارزش های ملی و حیاتی کشور در برابر دشمنان بالفعل و بالقوه دانست. از ویژگی های دیپلماسی دفاعی در شرایط موجود این است که به عنوان یکی از ابزارهای هویت یابی و مشروعیت سازی سیاسی دفاعی و راهبردی کشورها تلقی می شود. جمهوری اسلامی ایران بعد از پیروزی انقلاب در سال 1357، دچار یک سری تنش ها با نظام بین الملل شد که باعث بروز مشکلاتی مانند تحریم نظامی، جنگ با عراق و... گردید. اما جمهوری اسلامی ایران در طی این دوره با برخی از تاکتیک های دیپلماسی دفاعی خاص در زمان های متفاوت سعی در برطرف کردن این قبیل مشکلات کرد. سوال اصلی پژوهش حاضر این است که باتوجه به تحریم های نظامی و تهدیدات موجود در منطقه، جایگاه و عملکرد فناوری موشکی در دیپلماسی دفاعی جمهورس اسلامی ایران چیست؟ دیپلماسی دفاعی به عنوان ابزاری موثر در پیشبرد اهداف و سیاست های جمهورس اسلامی ایران، درراستای اعتمادسازی، تنش زدایی، امنیت سازی و تولید قدرت است که درجهت مقابله با تهدیدهای پیرامون منطقه ای و خنثی سازی آنها، به بومی سازی و راهبرد بازدارندگی براساس فناوری های موشکی و همچنین جنگ نامتقارن روی آورده است. این مقاله از نوع توصیفی تحلیلی است و مطالب مندرج در آن ازطریق روش کتابخانه ای و باتکیه بر اخبار و گزارش های روزنامه و سایت های خبری جمع آوری شده است.