تبیین مدل ارتباط بین هوش معنوی و نگرش به کسب وکار در دانشجویان (مورد مطالعه: دانشجویان گروه مدیریت و حسابداری دانشگاه ولایت)

پژوهش حاضر با هدف تبیین مدل ارتباط بین هوش معنوی و نگرش به کسب وکار در دانشجویان انجام گرفته است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان گروه مدیریت و حسابداری دانشگاه ولایت به تعداد 500 نفر بوده و نمونه آماری به تعداد 217 نفر با روش تصادفی و استفاده از جدول مورگان انتخاب گردید. از پرسشنامه های استاندارد هوش معنوی (کینگ و دسیکو، 2009) و نگرش به کسب و کار (آشن و همکاران، 1998) جهت گردآوری داده ها استفاده شد. تحقیق حاضر از لحاظ هدف از نوع کاربردی و به لحاظ روش انجام کار از نوع توصیفی- پیمایشی می باشد. به منظور تایید مدل تحقیق از مدل معادلات ساختاری و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل عاملی تاییدی، آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام در نرم افزارهای AMOS 23 و SPSS 23 استفاده گردید. نتایج حاکی از وجود رابطه مثبت معنادار بین هوش معنوی و نگرش به کسب و کار می باشد. همچنین، تایید شد که بین تمامی ابعاد هوش معنوی با نگرش به کسب و کار رابطه مثبت معنادار وجود دارد و از میان چهار بعد هوش معنوی، بعد "تفکر انتقادی وجودی" در تبیین نگرش دانشجویان به کسب و کار نقش دارد.