تجارب بیماران هوشیار تحت تهویه مکانیکی از برقراری ارتباط در بخش مراقبت ویژه: یک مطالعه پدیدارشناسی

بیماران تحت تهویه مکانیکی به دلیل وجود لوله تراشه در داخل دهان دچار نقص در برقراری ارتباط کلامی می شوند و از آنجایی که امروزه حرکت به سمت الگوی آرام بخشی سبک در حال جریان است، برقراری ارتباط یکی از چالش های مهم برای این بیماران هوشیار تحت تهویه مکانیکی به شمار می آید. این مطالعه با هدف تبیین تجارب بیماران هوشیار تحت تهویه مکانیکی از برقراری ارتباط در بخش مراقبت ویژه انجام گرفت.

 در این مطالعه از روش پدیدارشناسی برای تبیین تجارب بیماران هوشیار تحت تهویه مکانیکی از برقراری ارتباط در بخش مراقبت ویژه بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه استفاده شد. برای جمع آوری داده ها مصاحبه از 10 مشارکت کننده که حداقل 24 ساعت هوشیاری تحت تهویه مکانیکی در بخش مراقبت ویژه را داشتند در یک دوره 6 ماهه در سال 2019-2018 انجام گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش کلایزی و برای تسهیل در طبقه بندی کدهای اولیه بدست آمده از نرم افزار MAXQDA 10 استفاده شد.

 از کدهای اولیه بدست آمده، دو مضمون اصلی "رنج روحی - روانی" و "تاب آوری" بدست آمد. مضمون اصلی رنج روحی - روانی از زیر مضمون های "وحشت محرومیت" و "نادیده گرفته شدن از جانب دیگران" و مضمون اصلی تاب آوری نیز از زیر مضمون های "درک نقش تامین کننده های مراقبت و خانواده" و "به کارگیری جایگزین های مناسب" تشکیل یافته است.

بیماران هوشیار تهویه مکانیکی در تلاش برای افزایش برقراری ارتباط هستند و زمانی که از طرف کادر درمان به ادامه برقراری ارتباط با این بیماران اهمیت داده شود، می تواند باعث ایجاد حس امیدواری و افزایش اعتماد به نفس و کنترل شرایط برای بیماران شود.