مقایسه میزان غلظت سیتوکین های التهابی TNF-α و Interleukin-1β در بزاق افراد مبتلا به ژنژیویت، پریودنتیت مزمن و افراد سالم

پریودنتیت یک بیماری التهابی بافت های حمایت کننده دندان است که بوسیله میکروارگانیسم ها ایجاد می شود. امروزه نقش مدیاتورهای التهابی در ایمنی ذاتی و اکتسابی در پریودنتیت نشان داده شده استو بعضی از آنها نقش های مهمی در پاتوژنز پریودنتیت بازی می کنند. هدف از این مطالعه، تعیین و مقایسه غلظت سیتوکین های التهابی TNF-αو IL-1ß در بزاق افراد مبتلا به ژنژیویت،پریودنتیت مزمن و افراد سالم بود.

در این مطالعه توصیفی تحلیلی، نمونه بزاق غیرتحریکی 45 فرد شامل 15 فرد مبتلا به پریودنتیت، 15 فرد مبتلا به ژنژیویت و 15 فرد سالم جمع آوری شد. سپس میزان TNF-αو IL-1ß توسط دستگاه ELISA Reader مشخص شد. داده ها با آزمون های های آماری ANOVA و Tukey و ضریب همبستگی Pearson تجزیه و تحلیل شدند.

میانگین غلظت IL-1ß و TNF-α بین سه گروه اختلاف معنادار داشت (001/0<p). به این صورت که میانگین غلظت TNF-α در افراد سالم به طور معناداری کمتر از گروه مبتلا به ژنژیویت و در گروه مبتلا به ژنژیویت کمتر از گروه مبتلا به پریودنتیت مزمن بود (001/0<p). میانگین غلظت اینترلوکین1 بتا در افراد سالم به طور معناداری کمتر از گروه مبتلا به پریودنتیت مزمن (001/0<p) و در گروه مبتلا به پریودنتیت مزمن کمتر از گروه مبتلا به ژنژیویت بود (001/0=p). بین غلظت IL-1ß و TNF-α در افراد مبتلا به ژنژیویت (03/0=P و 354/0=r) و نیز در کل افراد مورد مطالعه (001/0<p و 561/0=r) ارتباط مستقیم و معنادار وجود داشت.

سطح IL-1ß و TNF-α در بزاق، در شرایط بیماری پریودنتال، نسبت به شرایط سالم افزایش می یابد.