اندازه گیری فعالیت و بیان ژن برخی از آنزیم های آنتی اکسیدانت وصفات کیفی میوه های پرتقال تحت تیمارهای پوششی

هدف از این مطالعه بررسی تاثیر عصاره آبی و  اتانولی گیاهان دارویی شامل چریش، میخک، آویشن و اسطوخودوس بر روی افزایش عمر انبارمانی پرتقال به‏ وسیله کاهش اکسیژن های فعال و متعاقب آن کاهش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت است.

در این پژوهش ابتدا از چریش، میخک، آویشن و اسطوخودوس با استفاده از حلال های آبی و اتانولی عصاره گیری شد، سپس میوه‏ های پرتقال با غلظت‏های مختلف عصاره های گیاهی مذکور شامل 1000×2، 1000×4 و 1000×6، و همچنین کیتوزان و واکس، تیمار شدند. بعد از اعمال تیمار، میوه ‏ها در سردخانه با دمای 7 درجه سانتی گراد و رطوبت 80 تا 90 درصد نگه‏داری شدند. میوه ها در ابتدای آزمایش و سپس هر بیست روز یک بار از انبار خارج و فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز و همچنین میزان بیان ژن این دو آنزیم در میوه ها اندازه گیری شدند. در بخش دیگری از این مطالعه آزمون پنل انجام گرفت

براساس نتایج، فعالیت هر دو آنزیم کاتالاز و پراکسیداز تحت تاثیر عصاره‏ های گیاهی قرار گرفتند. در روز صدم، میوه های تیمار شده با عصاره اسطوخودوس اتانولی با غلظت 1000×6 دارای کمترین میزان فعالیت آنزیم کاتالاز با مقدار 13/2، و کمترین میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز مربوط به میوه ‏های تیمار شده با غلطت 1000×6 عصاره آبی اسطوخودوس، به ‏میزان 54/1 بودند. عصاره های آبی و الکلی اسطوخودوس برروی میزان بیان هر دو ژن کاتالاز و پراکسیداز تاثیر داشتند به ‏نحوی که کمترین میزان بیان ژن آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز در روز صدم، مربوط به تیمار 1000×6 عصاره اتانولی اسطوخودوس به ‏ترتیب با مقادیر 66/6 و 28/5 بود.

با توجه به نتایج این تحقیق مشخص شد که به ‏طورکلی عصاره گیاهان چریش، میخک، آویشن و اسطوخودوس تاثیر بر روی فیزیولوژی میوه پرتقال داشته و با کاهش فعالیت فیزیولوژیکی باعث کاهش میزان فعالیت آنزیم ها و همچنین بیان ژن های متناظر آن ها می شوند.