روند اجرایی شدن پروژه چابهار و پیامدهای احتمالی امنیتی آن

با اجرایی شدن پروژه چابهار و مستثنا شدن این بندر از دایره تحریم های آمریکا علیه ایران بار دیگر گفتگو درباره تحریم های ایران مورد توجه قرار گرفت و مسئله اولویت بودن دشمنی با ایران در راهبرد کلان آمریکا با شک همراه شد.
چابهار ظرفیت های متعددی را برای بازیگران فراهم آورده است که از آن جمله می توان به افزایش سطح همگرایی های منطقه ای، رهایی از تنگنای جغرافیایی برای افغانستان و کشورهای آسیای میانه، رهایی از تنگنای چین و پاکستان برای هند، و همچنین رهایی از بند طرح تلاش برای انزوای منطقه ای و بین المللی برای ایران اشاره داشت.
چابهار مسئله رقابت قدرت میان آمریکا و چین و تلاش برای بازگشت امنیت و ثبات به افغانستان را بار دیگر به نمایش گذاشت؛ ازاین رو، به نظر می رسد پروژه ها و طرح هایی که در این چهارچوب در منطقه تعریف شوند و نیز حساسیت های سیاسی و امنیتی را برای آمریکا و متحدانش ایجاد نکنند، از گزند فشارهای آمریکا درامان اند و حتی همراهی نانوشته آمریکا را نیز به همراه خواهند داشت.
نگرانی اسلام آباد از آسیبی که موفقیت پروژه چابهار می تواند به کریدور اقتصادی پاکستان – چین وارد آورد، می تواند تبدیل به محرکی برای افزایش سطح تنش میان بازیگران منطقه ای درگیر در این دو پروژه عظیم اقتصادی گردد. به نظر می رسد درصورت بی توجهی به نگرانی های پاکستان در این رابطه باید انتظار بازی مخرب این بازیگر را در راستای ضربه زدن به پروژه چابهار – نظیر ربودن مرزبان های ایرانی و رسوخ پذیر جلوه دادن مرزهای ایران- را داشت.
استفاده از ظرفیت های بندر چابهار برای ارتقاء تعاملات غیرسیاسی ایران با دیگر کشورها در فضای تحریمی، که می تواند با توجه به معافیت این بندر، زمینه را برای رونق اقتصادی و نیز افزایش تعاملات مالی بین المللی در چهارچوبی حقوقی فراهم آورد.