بندر چابهار در تراز بازی قدرت های بزرگ

بندر چابهار و مسیر ترانزیتی آن به هرات و آسیای مرکزی یکی از ساختارهای مهم ارتباطی ایران در منطقه است که توسعه و تجهیز آن می تواند ایران را در موقعیت بهتری قرار دهد. این بندر دارای رقبای جدی در آن سوی مرزهای ایران است. بازگشت تحریم های بین المللی می تواند موجب تضعیف توانایی های ایران در منطقه شود. این نوشتار ضمن توصیف موقعیت بندر چابهار با اشاره به مناسبات کلان قدرت در نظام بین الملل و منطقه به دنبال یافتن فرصت هایی برای توسعه این بندر است.
بندر چابهار به دلیل موقعیت راهبردی و تغییر نگرش قدرت های بزرگ به همدیگر و روند تحولات منطقه ای به گونه ای پیش رفته است که در تراز بازی قدرت های بزرگ قرار گرفته است. برای کشورها چنین فرصت هایی کمتر بروز می یابد. لازم است مقامات مسیول جمهوری اسلامی ایران ارزش این فرصت را به خوبی درک کرده و نسبت به بهره برداری و عملیاتی‏کردن آن اقدام نمایند. توسعه چابهار و مسیر ترانزیتی آن به آسیای مرکزی می تواند خط پایانی بر تلاش آمریکا در تهی‏کردن کشور از ظرفیت های ساختاری در منطقه باشد. آمریکا تاکنون همواره با قرارگرفتن ایران در مسیر توسعه راه های ارتباطی مخالفت کرده است. بازی بزرگ آمریکا با چین، نیاز هند به بازارهای بین المللی و مسیرهای ارتباطی و تقابل دهلی با اسلام آباد فرصت‏هایی برای ایران است تا نسبت به توسعه جنوب شرق کشور، تقویت امنیت ملی و جایگاه منطقه ای آن اقدام کند.