مروری بر روش های فنوتیپی و ژنوتیپی تشخیص مقاومت های دارویی در مایکوباکتریوم توبرکلوزیس

بیماری سل یکی از خطرناک ترین بیماری های عفونی در جهان بوده و سالانه منجر به مرگ نزدیک به دو میلیون نفر، به ویژه در کشورهای در حال توسعه می شود. در این میان، سل مقاوم به درمان]Multidrug resistance tuberculosis (MDR-TB)[به علت مقاومت سویه های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس به دو داروی موثر خط اول درمان سل یعنی ایزونیازید و ریفامپین است که در سطح جهان رو به افزایش است. سویه های MDR-TB عمدتا در نتیجه درمان نامناسب و ناکافی بیماران مبتلا به سل پدید آمده اند. ظهور و گسترش این سویه ها مانعی برای کنترل و مدیریت بیماری سل و همچنین تهدیدی برای هدف سازمان بهداشت جهانی مبنی بر حذف این بیماری تا سال 2050 است. مدیریت صحیح MDR-TB بر شناخت زودهنگام این بیماری متکی است. اخیرا روش های تشخیصی فنوتیپی و ژنوتیپی برای شناسایی سریع این سویه ها در بیماران مشکوک به سل ایجاد شده است که برخی از آنها از نظر اقتصادی برای استفاده در کشورهای در حال توسعه نیز مناسب هستند. درمان صحیح بیماران مبتلا به سل مقاوم به دارو در نتیجه شناسایی و تشخیص سریع سویه های مقاوم به درمان و تجویز داروی مناسب است. نظارت منظم بر وضعیت بیماران نسبت به عوارض جانبی داروها و همچنین افزایش کیفیت روش های باکتریایی برای شناسایی سویه های مقاوم امری ضروری است. بنابراین در این مطالعه، مکانیسم های عملکرد و همچنین مزایا و محدودیت های ابزارها و روش های تشخیص حساسیت دارویی سل به منظور شناسایی سریع و دقیق مقاومت های دارویی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس  بررسی شد.