مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان شناختی - رفتاری مثبت نگر بر خوکارآمدی درد بیماران مبتلا به درد مزمن

تحقیقات متعددی در زمینه تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و درمان شناختی رفتاری انجام شده است. اما پژوهشی که به مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان شناختی - رفتاری مثبت ‏نگر بر خودکارآمدی درد بیماران مبتلا به درد مزمن مغفول مانده است.

مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش‏ و تعهد و درمان شناختی - رفتاری مثبت‏نگر بر خودکارآمدی درد بیماران مبتلا به درد مزمن بود.

پژوهش از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون - پس آزمون و پیگیری به مدت 3 ماه همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به درد مزمن مراجعه‏ کننده به بیمارستان حضرت رسول اکرم شهر تهران در تابستان 98 بود که تعداد 45 نفر به عنوان نمونه انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه گماشته شدند. ابزار پژوهش عبارت اند از: پرسشنامه خودکارآمدی درد نیکولاس (2007) مداخله درمان پذیرش ‏و تعهد (هیز و همکاران، 2013) و درمان شناختی - رفتاری مثبت‏ نگر (بن‏نینک، 2014). داده‏ ها با استفاده از شاخص‏های آمار توصیفی و روش اندازه‏گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد.

بین درمان مبتنی بر پذیرش ‏و تعهد و درمان شناختی - رفتاری مثبت‏نگر با گروه گواه در خودکارآمدی درد بیماران مبتلا به درد مزمن تفاوت معناداری وجود داشت (0/001 >P). اما بین درمان مبتنی بر پذیرش‏ و تعهد و درمان شناختی - رفتاری مثبت ‏نگر در خودکارآمدی درد بیماران مبتلا به درد مزمن تفاوت معناداری وجود نداشت (0/05 <P).

درمان مبتنی بر پذیرش‏و تعهد و درمان شناختی - رفتاری مثبت ‏نگر روش‏های موثری برای افزایش خودکارآمدی درد در بیماران مبتلا به درد مزمن می‏باشند.