مقایسه اعتیاد به عشق و سازش یافتگی زناشویی در متاهلین با و بدون روابط فرازناشویی

مطالعات متعددی به بررسی  عوامل خیانت و ایجاد روابط فرازناشویی  و سازش یافتگی زناشویی زوجین  پرداخته اند. اما پژوهشی که  به بررسی مقایسه اعتیاد به عشق و سازش یافتگی زناشویی در متاهلین با و بدون روابط فرازناشویی پرداخته باشد مغفول مانده است.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اعتیاد به عشق و سازش یافتگی زناشویی در متاهلین با و بدون روابط فرازناشویی انجام شد.

طرح پژوهش از نوع علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زنان و مردان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان در بهار 1397 بود که از بین آن ها تعداد (58 مرد و 50 زن دارای روابط فرازناشویی) و تعداد (59 مرد 49 زن بدون رابطه فرازناشویی) به روش نمونه گیری دردسترس به عنوان نمونه های تحقیق انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اعتیاد به عشق (پی بادی، 2005) و پرسشنامه سازش یافتگی زناشویی (اسپاینر، 1976) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل آزمون t گروه های مستقل استفاده شد.

نتایج تحلیل نشان داد که دو گروه متاهلین دارای روابط فرازناشویی و بدون روابط فرازناشویی در متغیرهای سازش یافتگی زناشویی و اعتیاد به عشق با هم تفاوت معنی داری دارند (0/05>P). بدین صورت که گروه متاهلین با روابط فرازناشویی نسبت به گروه متاهلین بدون روابط فرازناشویی به شکل معناداری دارای اعتیاد به عشق بیشتر و سازش یافتگی زناشویی کمتر بودند.

با توجه به نتایج پژوهش حاضر، لازم است که ابتدا با استفاده از مطالعه کیفی مناسب، عوامل ایجاد کننده روابط فرازناشویی در متاهلین شناسایی و سپس با بکارگیری زوج درمانی، تلاش شود تا با بهبود سازش یافتگی زناشویی در این زوجین، عشق و علاقه بین آنها نیز افزایش یابد.