اثر تمرین هوازی همراه با مکمل رزوراترول بر بیان ژن های AMPK و MAFbx میوکارد موش های صحرایی دیابتی

دیابت یکی از بیماری های متابولیکی است که با آسیب قلبی همراه است. نشان داده شده است که فعالیت ورزشی و رزوراترول باعث بهبود ساختار و عملکرد قلب آزمودنی های دیابتی می شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف رزوراترول بر بیان  ژن های AMPK و MAFbx بافت قلب مدل تجربی دیابت بود.

 در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر ویستار، به طور تصادفی به 5 گروه کنترل (CN)، دیابت (DM)، دیابت-رزوراترول (RDM)، دیابت-تمرین هوازی (TDM)، دیابت-تمرین هوازی-رزوراترول (RTDM) تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 8 هفته، برنامه تمرینی دویدن را روی تردمیل انجام دادند. رزوراترول(mg/kg 20)  برای گروه های  RDMو TRDM به مدت 8 هفته به طور زیر جلدی تزریق شد. پس از 48 ساعت از آخرین جلسه تمرینی، رت ها بیهوش و تغییرات کمی بیان ژن های AMPK و MAFbx میوکارد به روش Real Time PCR بررسی گردید.

 نتایج پژوهش حاضر نشان دهنده کاهش بیان AMPK (0/001>p) و افزایش MAFbx (0/001>p) کاردیومیوسیت ها در گروه های DM نسبت به گروه CN بود. بیان AMPK در گروه TRDM نسبت به گروه های DM (0/009=p)، RDM (0/011=p) و TDM (0/043=p) افزایش معنی داری داشت. بیان MAFbx کاردیومیوسیت ها در گروه های RDM ، TDM (0/001>p) و TRDM (0/001>p) نسبت به گروه DM کاهش معنی داری داشت؛ همچنین بیان MAFbx در گروه های TRDM نسبت به گروه RDM (0/041=p) نیز کاهش معنی داری داشت.

 تمرین طولانی مدت هوازی، با و بدون مصرف رزوراترول احتمالا می تواند سبب کاهش شاخص های ژنومی آتروفی و افزایش هیپرتروفی میوکارد موش های صحرایی دیابتی شود.