بررسی خشونت فیزیکی نسبت به کارکنان اورژانس 115 دانشگاه علوم پزشکی مازندران و عوامل مرتبط با آن در سال 1398

امروزه به علت افزایش چشمگیر خشونتها در مراکز درمانی و مواجه هی کارکنان فوریت های پزشکی با انواع خشونت ها، ارزیابی عوامل تاثیرگذار در کاهش این خشونت ها و بررسی فراوانی آنها امر مهم و ضروری است. این پژوهش باهدف بررسی خشونت فیزیکی نسبت به کارکنان اورژانس 115 و عوامل مرتبط با آن در دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد.

این مطالعه به صورت توصیفی- مقطعی بوده که جامعه آن کارکنان فوریتهای پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد که از بین آنها 265 نفر به روش تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل: پرسشنامه ی خشونت شغلی در 4 بخش)اطلاعات جمعیت شناختی، خشونت فیزیکی، واکنش به خشونت و خشونت در آخرین ماموریت(و پرسشنامه ی سلامت عمومی گلدن برگ GHQ-28((بود. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی با استفاده از نسخه ی 22 نرمافزارSPSS SPSS استفاده گردید.

نتایج نشان دادند که 6/ 29 درصد کارکنان در محل کار خشونت فیزیکی را تجربه کردند، بیشترین نوع خشونت، به صورت هل دادن 54/9 درصد بود. 1/ 76 درصد خشونتها درصحنه حادثه اتفاق افتاده بود و همراهان بیمار با 2/ 73 درصد عامل اصلی خشونت بودند. بین خشونت فیزیکی با بحران 6 ماه اخیر کارکنان ارتباط معنی داری وجود داشت  02 / P=0 . بعلاوه بیشترین خشونت اعمالشده علیه کارکنان در آخرین ماموریت به ترتیب کلامی 82 درصد، فیزیکی 6/ 14 درصد، فرهنگی 3 درصد و جنسی صفر درصد هست. بین خشونت در آخرین ماموریت با
نوع استخدام  03 / P=0 ، سن  03 / P=0  و سابقه کار کارکنان  01 / P=0  ارتباط معنادار بود.

 نتایج پژوهش حاضر بر شیوع بالای خشونت فیزیکی علیه کارکنان فوریتهای پزشکی تاکید داشت. لذا جهت کاهش خطرات ناشی از خشونت شغلی، آموزش مهارتهای ارتباطی و کنترل خشم برای کارکنان و پیگیری موارد خشونت توسط مسیولین توصیه میشود.