شناخت شناسی واژه دیزاین (طراحی) با رویکرد پدیدارشناسانه

واژه «دیزاین» و معادل فارسی آن «طراحی» کاربردهای گسترده ای در رشته های هنر و معماری و آموزش عالی آنها دارند. تطور معنایی واژه دیزاین جهت هماهنگی با رویکردها، جنبش ها و فن آوری جدید ابهام در دستیابی به معنایی جامع و واحد از این واژه را سبب شده است و لذا به ویژه زمانی که به امر آموزش مربوط می شود، اخلال در تدوین، درک و آموزش مبانی که با آن مرتبط هستند و یا در فرایند آن دخیل می باشند را موجب می شود. هدف از مقاله حاضر، شناخت شناسی (اپیستمولوژی) واژه دیزاین و معادل فارسی آن یعنی واژه طراحی، با اتخاذ روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و با رویکردی پدیدارشناسانه و با کمک ابزارهای واژه شناسی علمی (ترمینولوژی) و ریشه شناسی لغات (اتیمولوژی) است. دانستن ریشه یک کلمه و به ویژه معنای اصلی آن در بدو پیدایش و شناخت تطور شکلی و معنایی آن در خلال زمان، می تواند کلیدی برای درک و فهم کاربرد امروزین آن باشد. لذا این پژوهش به دنبال تبیین سیر تطور واژه دیزاین و معادل فارسی آن یعنی طراحی از لحاظ زبانی، فلسفی، تاریخی و فن آوری به منظور آشکار ساختن ارتباطات پنهان و بطیی آن ها با یکدیگر، به منظور دستیابی به درک شفاف تری از موضوع و مفاهیم مترتب بر آن در عصر حاضر است.