از نظام جسمانه ای تا تعامل تطبیقی؛ نشانه شناسی تجربه در «یک عاشقانه آرام» نادر ابراهیمی

نشانه شناسی تجربه، برآیند چرخش نشانه شناسی به سوی دورنمایی پدیدارشناختی است. در این رویکرد، شاهد شکل گیری نظام معنایی تطبیق هستیم. در نظام تطبیق، کنش ها و ارزش های بیرونی و تملکی جای خود را به ارزش-های درونی، شوشی، لحظه ای، عاطفی و ادراکی- حسی می دهند. در نظام مزبور کنش گر در پی فتح جهان نیست، بلکه به دنبال همایی با جهان و یا به نوعی اهلی کردن و درونی کردن کنش و ارزش ها جهت ارتباطی نزدیک و درونی شده با آن ها است. بنابراین باید نظام کنشی جایگزین نظام شوشی شود تا شرایط تطبیق فراهم گردد. این روند چگونه تحقق می یابد؟ براساس این، پرسش بنیادین مقاله پیش رو این است که در گفتمان مورد بحث، چگونه و در چه شرایطی این ارزش ها شکل می گیرند. همچنین چگونه می توان آن ها را در خدمت استعلا و توسعه فرهنگی قرار داد. درواقع هدف از مقاله پیش رو، بررسی شرایط تطبیق و تحقق نظام نشانه شناسی تجربه بر مبنای یک عاشقانه آرام اثر نادر ابراهیمی است. فرضیه اصلی ما در پژوهش حاضر این است که در گفتمان مورد بحث، عناصر درگیر در تعامل با کسب توانش ادراکی - حسی و در فرایندی جسمانه ای توانسته اند به تطبیقی متقابل دست یابند. درنتیجه چنین تطبیقی است که معناها و ارزش ها توسعه می یابند و به استعلا می رسند. گفتمان مورد نظر توانسته شرایط و الزامات تحقق نظام معنایی تطبیق را تبیین کند.