تبیین نقش شاخص های کلیدی منجر به موفقیت ایران در المپیک ریو براساس مدل SPLISS

این تحقیق با هدف تبیین نقش شاخص های کلیدی منجر به موفقیت ایران در المپیک ریو براساس مدل SPLISS انجام گرفته است. روش تحقیق از نظر ماهیت توصیفی- پیمایشی به صورت تحلیلی، از نظر هدف کاربردی و از لحاظ گردآوری اطلاعات نیز از دسته تحقیقات میدانی و پرسشنامه ای است. جامعه آماری تحقیق را تمام ورزشکاران، مربیان و دست اندرکاران شرکت کننده در بازی های المپیک ریو تشکیل می داد (269=N) که با توجه به تعداد محدود جامعه تحقیق، نمونه گیری به روش کل شمار انجام گرفت. ابزار اندازه گیری متغیرهای پژوهش شامل پرسشنامه شاخص های موفقیت ورزشی دی بوسچر و همکاران (2012) بود. روایی پرسشنامه توسط متخصصان مربوط تایید شد و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ 93/0 محاسبه شد. برای تحلیل اطلاعات گردآوری شده از شاخص های آمار توصیفی و آزمون های کولموگروف اسمیرنوف و تی تک نمونه ای به کمک نرم افزار SPSS نسخه 23 و مدلسازی معادلات ساختاری به کمک نرم افزار Smart Pls3 استفاده شد. نتایج نشان داد که حمایت مالی (22/8=t)، عوامل ساختاری و سیاست گذاری (46/9=t)، سیستم توسعه و شناسایی استعدادهای ورزشی (94/14=t)، حمایت های ورزشی و شغلی از ورزشکاران (80/10=t)، توسعه اماکن و تسهیلات آموزشی و تمرینی (20/8=t)، توسعه کمی و کیفی مربیگری (65/6=t)، افزایش حضور در رقابت های ملی - بین المللی (67/7=t)، حمایت های علمی-پژوهشی (28/10=t)، عوامل محیطی - اجتماعی و تنوع جغرافیایی (85/13=t) و افزایش مشارکت ورزشی مردم (47/7=t) در موفقیت تیم های ورزشی حاضر در المپیک نقش معنا داری دارد (01/0=P). همچنین، نتیجه مدلسازی معادلات ساختاری نشان داد که همه عوامل موثر بر موفقیت تیم های ورزشی حاضر در المپیک ریو از مقدار T و بار عاملی قابل قبولی و مثبتی برخوردارند و عوامل موثر بر موفقیت تیم های ورزشی حاضر در المپیک ریو محسوب می شوند.