کارکرد تشبیه در پهنه شعر محمدحسین (بهجت تبریزی) شهریار

تشبیه یکی از مهم ترین صورت های خیالی شاعرانه است و برجسته ترین جوهره شعر است، در بررسی صور خیال شاعران تشبیه بالاترین کاربرد در شعر شاعران خود را نشان می دهد. در این مقاله سعی تمام داشته ایم به صورت اختصار برجستگی سخنوری و هنرآرایی در به کارگیری تشبیه در اشعار شهریار را نشان دهیم و همت گمارده ایم تشبیه های مختص و البته شهریار وار که به سبک شهریار در کلامش متجلی شده، بیاوریم. استفاده شهریار از صنایع بدیعی و آرایه های ادبی خصوصا تشبیه شیوه خاص خود را داشت که استفاده از تشبیه ترکیبی یا تشبیه در تشبیه بسیار جلب نظر می کند. به طور مثال: تشبیه بلیغ (اضافه تشبیهی) طوطی تند خراسانم و یاد لب تر می گشاید به رخم دکه قناد هنوز که صد البته این تشبیهات نیز در آثار قدما نیز دیده می شود اما به کارگیری تشبیه در تشبیه بسیار زیبا آورده شده است. نظیر: سر زلفش چرا بر نگیرد روی ماهش را   مگر بر ابر سیه خورشید را در بر نمی گیرد