قوافی بلاغی با تاکید بر اشعار چهار شاعر عصر مشروطه (فرخی، عشقی، عارف و لاهوتی)

قافیه یکی از جلوه های موسیقی شعر است به گونه ای که اگر قافیه شعری درست و سالم باشد آن شعر زنده می ماند. از همین رو، شاعران زمانی را صرف قافیه پردازی کرده و به آن اهمیت زیادی داده اند. از سده های ابتدایی شعر فارسی تا به امروز، تغییرات زیادی در قافیه ها رخ داده است و با بررسی علم قافیه بر اساس مطالبی که در کتب بلاغت و نقد شعر، مسطور است به سهولت می توان به اهمیت قافیه و اثربخشی آن در شعر فارسی پی برد. قافیه بخشی از واژگان در دسترس هر شاعر است و واژه ای است که از زبان معیار برخاسته و نقش و ارزش سبکی دارد. در این پژوهش، پس از بررسی اشعار چهار شاعر عصر مشروطه، به بررسی جنبه های موسیقیایی، صنعت گری و نوآوری های قافیه و هم چنین دخل و تصرفاتی که شاعران در واژه های قافیه صورت داده اند پرداخته شده و جلوه های تازه ای از هنر قافیه پردازی، ارایه شده است. هدف مقاله، بررسی جنبه های موسیقیایی، صنعت گری، نوآوری و جلوه های هنر قافیه پردازی در شعر شاعران مذکور است.