بازتاب زیباشناختی سیمای پیامبران و امامان در دیوان سلیم تهرانی

حوزه هنر و زیبایی در حقیقت یکی از میدان های جنجال برانگیز معارف بشری و در این میان از جان مایه های ادبیات و امری جدایی ناپذیر از شعر است. زندگی و سرنوشت پیامبران و امامان به عنوان انسان هایی کامل ، یکی از غنی ترین منابع الهام در شکل گیری آثار هنری و ادبی، همواره سرچشمه مضمون آفرینی و تصویرسازی شاعران و نویسندگان در ادب فارسی بوده است. آنچه در این مقاله به آن پرداخته می شود، بررسی سرگذشت پیامبران و امامان در دیوان سلیم از منظر زیبایی شناختی است. این شاعر سبک هندی با طرح هنرمندانه اشعارش از سرگذشت 12 پیامبر و 3 امام بهره برده که جلوه های زندگی حضرت خضر (ع) بالاترین بسامد را دارد. روش این پژوهش از نظر ماهیت، توصیفی تحلیلی و از نظر هدف نظری است و مطالب آن از طریق مطالعات کتابخانه ای و با هدف شناخت و معرفی جنبه های زیبایی شناختی در سیمای پیامبران و امامان در این اشعار تدوین شده است. شعر این شاعر سبک هندی از نمودهای فراوان زیبایی شناسی و شیوه های بلاغی گوناگون مانند تشبیه و اغراق بهره جسته است. وی با این شگردها، کوشیده است توصیف هایی دقیق و روشن از موضوع های شعری اش ارایه کند.