ارزیابی سیستم توزیع متمرکز پوشاک با رویکرد تقسیم مخاطره (مطالعه موردی)

زمانی که یک زنجیره عرضه ازنظر مکان های توزیع پراکنده می شود، ریسک ها افزایش می یابند و بر عملکرد بهینه موجودی برای ارضای تقاضا تاثیر می گذارد. مفهوم اساسی تقسیم مخاطره بر تجمیع موجودی در سیستم متمرکز در مقابل سیستم های چندمکانی است که نه تنها سود را افزایش می دهد بلکه سطوح موجودی و هزینه ها را افزایش می دهد. با توجه به تقاضای متغیر کالای پوشاک، مدیریت موثر موجودی در زنجیره عرضه پوشاک باعث کاهش هزینه ها و رقابت پذیری می شود. در این مقاله، اثر عدم قطعیت تقاضا در یک سیستم چند مکانی تحت دو راهبرد متمرکز و غیر متمرکز سنجیده می شود. اثر تقسیم مخاطره و نتیجه ی آن در یک سیستم کنترل موجودی (s,S) تحت دو سناریو 1) تقاضای تصادفی و 2) تقاضا و مهلت تحویل تصادفی برای یک شرکت تولیدی پوشاک حلقوی و زنجیره عرضه دوسطحی آن تحلیل  می شود. شبکه عرضه، به صورت یک تولیدکننده، چند توزیع کننده و چند خرده فروش (نقاط تقاضا) در نظر گرفته می شود. سپس مکان یابی انبار تجمیعی باهدف کمینه سازی هزینه های لجستیکی و با ملاحظه انواع مدهای حمل ونقل انجام می شود. نتایج عددی نشان می دهد که در صورت نرمال بودن تقاضای کالا ها و خطی بودن هزینه نگهداری، سیستم متمرکز میانگین موجودی کمتری در مقایسه با سیستم غیرمتمرکز دارد. درنهایت، میزان تغییرات میانگین موجودی سیستم متمرکز به تغییرات سطح خدمت، آنالیز حساسیت می شود.